Auteurs die je niet mag missen


John Irving

Vanaf het moment dat ik begon aan World According tot Garp was ik verloren: ik had nog nooit een boek gelezen waarin humor en verdriet elkaar in zo'n razend tempo afwisselden. Ik had ook nog nooit eerder een boek gelezen waarin de auteur als vanzelfsprekend thema's presenteerde die lang zo vanzelfsprekend niet waren in het dagelijkse leven. En personages die met al hun fouten en merkwaardigheden mijn hart veroverden. We zijn inmiddels zo'n 30 jaar verder. Ik ben nog steeds fan maar niet onvoorwaardelijk. Irving heeft na Garp een groot aantal fantastische boeken geschreven maar ook een aantal die de vergelijking met Garp, Hotel New Hampshire, Cider House Rules of Owen Meany (mijn favorieten zijn nu duidelijk) niet kunnen doorstaan. Last Night in Twister River sloeg ik niet zo lang geleden tevreden dicht: een ouderwetse Irving, wat wil een mens nog meer ...?

en.wikipedia.org/wike/John_Irving

http://john-irving.com/


Ian McEwan

Mijn eerste kennismaking met McEwan was niet onverdeeld positief. Ik was duidelijk te jong voor The Cement Garden en snapte er niets van. Gelukkig kreeg ik enkele jaren laten The Child in Time in mijn handen en toen veranderde mijn mening over deze Britse auteur ogenblikkelijk. The Child in Time is en blijft één van de mooiste boeken ooit geschreven over de impact die de ontvoering van een kind heeft op de ouders. Het mooie aan Ian McEwan is dat hij niet onder één noemer te vangen is. Zijn romans zijn niet of nauwelijks met elkaar te vergelijken, hooguit in het feit dat ze in kwaliteit niet voor elkaar onderdoen.  Met een enkele uitzondering: Solar heb ik na zo'n 50 pagina's vertwijfeld weer dichtgeslagen. Ik vond het echt niet te lezen/. De nare nasmaak van deze roman moet ik snel goedmaken met zijn nieuwste, The Children Act. Ik ben benieuwd.

http://en.wikipedia.org/wiki/Ian_McEwan

http://www.ianmcewan.com/


Umberto Eco

Officieel is hij natuurlijk geen Engelstalige auteur maar toch. Flauwe smoes om hem hier toch tussen te zetten: ik heb zijn eerste boek in het Engels gelezen en Sean Connery was perfect in de verfilming.
The Name of the Rose blijft wat mij betreft een onovertroffen klassieker. Al is het alleen maar om het einde: ik heb zitten huilen bij de gedachte aan alle boeken die tijdens de brand in het klooster verloren gingen (en die waarschijnlijk in de realiteit ook vaker op zo'n manier verloren gingen). Alle boeken na The Name of the Rose blinken uit in knappe plots, puzzelstukjes die op onovertroffen wijze bij elkaar komen en altijd een flinke dosis geschiedenis. Eco schrijft niet de meest toegankelijke boeken maar het loont altijd om ze te lezen.

http://en.wikipedia.org/wiki/Umberto_Eco

http://www.umbertoeco.com/en/


Kate Atkinson

Deze dame combineert het vermogen om serieuze zware romans te schrijven met de kunst om spannende detectives te schrijven. Niet dat die detectives lichtgewicht zijn. Case Histories (de titel die de boeken in de BBC-serie kregen) biedt naast spannende verhalen ook een inkijk in het leven van Jackson Brody en ik vermoed dat het de 'understatement of the year' is dat hij zijn leven niet echt op orde heeft. Een echtscheiding, een dochter die opeens naar Australië verhuist, schulden, een liefdesleven dat maar niet wil lopen, het kan niet op bij Brody. Atkinson laat in deze detectives zien dat zij de zwaardere thema's uit haar literaire boeken probleemloos kan koppelen aan misdaad. Haar laatste roman Life after Life (ook beschreven in mijn blog) laat zien dat ze de kunst van het romans schrijven gelukkig bepaald niet verleerd is.

http://www.kateatkinson.co.uk/

http://en.wikipedia.org/wiki/Kate_Atkinson

http://www.bbc.co.uk/programmes/b011whc9


Christopher Brookmyre

Brookmyre, één van de auteurs waar Schotland trots op is en waarvan ik vermoed dat hij graag onafhankelijk wil worden, schrijft spannende boeken. Alleen voor de liefhebbers, en om één of andere reden vallen lezers bij Brookmyre uiteen in twee categorieën: die hard-fans die diep ongelukkig worden wanneer ze niet op zijn minst elk jaar één van zijn boeken kunnen  lezen en zij die Brookmyre niet om door te komen vinden (Brookmyre zelf zou hier waarschijnlijk 'haten' schrijven, dat is wat meer zijn stijl). Het is duidelijk dat ik in de eerste categorie val. Al is het maar om de titels die hij zijn boeken geeft: A big boy did it and ran away, All fun and games until someone loses an eye of The Attack of the Unsinkable Ducks etc. etc.
Brookmyre is keihard, cynisch, komisch en nooit te beroerd om zijn mening te geven. Zo kreeg de PR-wereld ervan langs in Boiling a Frog en kwam de RK-kerk er bepaald niet goed af in Pandaemonium.Het verbaast mij nog steeds dat slechts één van zijn romans verfilmd is, zou de BBC hem ook wat te heftig vinden? Wat mij betreft mag ik er snel weer een nieuwe Brookmyre uitkomen.


http://en.wikipedia.org/wiki/Christopher_Brookmyre

http://www.brookmyre.co.uk/

4 opmerkingen:

  1. Zou jij misschien ook je kijk kunnen geven op " room " van Emma Donoghue?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Graag zelfs! Mijn mening over Room verschijnt op 1 mei 2014.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bedoel je Last Night in Twisted River? Dan kan ik je weer helemaal volgen! Prachtig boek overigens

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat krijg je wanneer je iets te snel wilt doen, dan schiet er opeens een zeer oude filmtitel in je hoofd. Ik pas het aan.

    BeantwoordenVerwijderen