zondag 21 februari 2021

Rye Curtis || Kingdomtide

Ik weet niet meer in welk lijstje Kingdomtide opdook maar ik ben blij dat ik het gekocht en gelezen heb. Het gegeven is vrij simpel: oude dame overleeft een vliegtuigongeluk en probeert in ruig bergachtig terrein haar weg terug te vinden, één boswachter blijft overtuigd dat ze nog leeft en probeert haar te vinden. De wereld achter dit gegeven is veel gecompliceerder. 

Cloris Waldrip is een godsvruchtige 72-jarige uit een klein Texaans dorp wanneer zij en haar echtgenoot Mr Waldrip verongelukken tijdens een zeldzame, korte vakantie. Hij overleeft het ongeluk niet, Cloris wel. Dat zij na een toch van enkele maanden ook terugkeert naar de bewoonde wereld is van het begin af aan duidelijk: Cloris vertelt namelijk haar eigen verhaal zo’n twintig jaar nadat het gebeurde. Tijdens haar terugblikt, onthult zij niet alleen hoe ze gevaren is maar ook uit welke onverwachte hoek zij hulp gekregen heeft. Haar tocht terug naar de beschaving maakt dat zij op een andere manier naar haar leven gaat kijken, zich vragen gaat stellen over zaken die ze altijd als vanzelfsprekend heeft aangenomen. 

Debra Lewis is de boswachter die gelooft dat Cloris nog leeft. Zij blijft zoeken totdat ze echt betwijfelt of Cloris nog leeft. Cloris doet iets met Debra. Wij leren haar aan het begin van de roman kennen als een vrouw die haar verdriet om haar scheiding wegdrinkt. Zij start en eindigt haar dag met Merlot, ik vermoed dat ze dagelijks meerdere flessen naar binnen werkt. De zoektocht naar Cloris maakt dat ook zij gaat stilstaan bij haar eigen situatie. De komst van inspecteur Bloor, weduwnaar, die besluit dat het belangrijker is om Debra te versieren dan Cloris te zoeken helpt behoorlijk mee. 

Ik hoefde mijn ogen maar te sluiten en ik zag Cloris zo voor me: degelijke kleding, watergolfje met zo’n heerlijk Texaans accent. Dat laatste incorporeert Curtis door haar van die uitdrukkingen in de mond te leggen als ‘I am mighty thirsty’. Ik hoorde het haar gewoon zeggen. Wat dat betreft maakt Curtis waarschijnlijk slim gebruik van beelden die zijn lezers in hun hoofd hebben. Vanaf het begin had Debra voor mij een treffende gelijkenis met Francis McDormand in Fargo. Of Three Billboards. Dat laatste had waarschijnlijk ook te maken met de eenzame omgeving waarin Debra woont. Middenin in een natuurgebied, Bitterroot National Forest in Montana, een andere boswachter als enige naaste buur. De bewoonde wereld niet meteen naast de deur. 

Waar Cloris altijd omsingeld was door keurige, godsvruchtige mensen in haar Texaanse gemeenschap trekt Bitterroot wat meer de zonderlingen. Zo gelooft collega-boswachter Claude dat er een geest vertoeft in hun naaste omgeving en heeft Bloor aardig wat rare tics. De schoonheid van de natuur contrasteert heftig met de ietwat zonderlinge mensen die er af en toe letterlijk weggevlucht zijn. Dat laatste geldt helemaal voor Cloris’ onverwachte hulp. Over wie ik helemaal niets ga loslaten, dat mag je zelf ontdekken. 

Curtis voert je mee in de werelden van Cloris en Debra, twee totaal verschillende vrouwen die op een bepaalde manier een enorm raakvlak hebben. Het vliegtuigongeluk verandert hun beider levens volledig. Lees Kingdomtide vooral zelf en overtuig je! 





Geen opmerkingen:

Een reactie posten