zondag 27 mei 2018

Jessie Greengrass || Sight


Shortlist


Gebeurt er iets in Sight? Nee, weinig. Maakt dat uit? Nee, Sight is namelijk meer dan een roman, Sight is vooral een zeer mooi geschreven, filosofisch inkijkje in relaties. Tussen moeders en dochters, tussen echtgenoten. Gestaafd met concrete, historische informatie over Freud, Röntgen en John & William Hunter, chirurgen die eeuwen geleden lijken ontleedden en zo erachter kwamen hoe een lichaam in elkaar stak.

De voornaamste actie in Sight is dat onze hoofdpersoon, naam onbekend, zwanger is van haar tweede en door deze zwangerschap aan het denken gezet is. Over haar relatie met echtgenoot Johannes, over haar relatie met haar moeder, de relatie van haar moeder met haar oma, haar relatie met haar eigen dochtertje, haar relatie met haar ongeborenen. Actie blijft beperkt tot momenten in haar leven: de dood van haar moeder, zomers doorgebracht bij haar oma, een laatste vakantie in Italië, bezoekjes aan musea. Alle actie staat in dienst van de filosofische beschouwingen.

Greengrass maakt uitstapjes naar Freud, Röntgen en de Hunters. Eerst snapte ik niet helemaal waarom en kon ik de historische informatie niet goed plaatsen. Totdat het kwartje viel: de hoofdpersoon ontleedt voortdurend elke gedachte, de vier mannen die aan bod komen ook – maar dan op een wat andere manier. Naarmate de roman vordert wordt deze link steeds duidelijker: onze hoofdpersoon is door haar relaties en gedachtes te ontleden op zoek naar een mate van zekerheid. De vier mannen kregen die zekerheid in zekere mate door hun werk, hoofdpersoon komt tot de conclusie dat de enige zekerheid is dat ze nooit zekerheid zal krijgen.

Waarom moet je dit boek lezen? Niet omdat je op zoek bent naar een spannende roman vol actie. Dan is dit absoluut niets voor jou. Niet omdat je snel even tussen de bedrijven door een boek wil doen. Dit boek vraagt om rust en beschouwing, ik voelde me al bijna schuldig dat ik het moest lezen in mijn reistijd. Wel wanneer je openstaat voor een verkapte filosofische verhandeling die ongelooflijk mooi geschreven is. Ik weet niet of ik alles gevat heb. Eigenlijk is dit het type roman dat je naast je bed moet hebben liggen, waarin je onderstreept en waarin je al bladerend steeds weer nieuwe dingen ontdekt. Misschien dat ik de papieren versie toch ook maar ga kopen.


maandag 21 mei 2018

Imogen Hermes Gowar|| The Mermaid and Mrs Hancock


Shortlist 


Gowar neemt ons mee naar het Verenigd Koninkrijk, ergens in de 19e eeuw. Haar roman gaat over verandering: van de maatschappij, je plek erin, de economie. De zeemeermin en mevrouw Hancock zijn de symbolen van die verandering.

Meneer Hancock is een handelaar die zijn schip de wereld in stuurt op zoek naar goed verkoopbare spullen. De toekomstige mevrouw Hancock is jarenlang onderhouden door een rijke man, na zijn dood heeft ze de keuze: terug naar het oudste beroep ter wereld of op zoek naar een nieuwe weldoener. Hun werelden raken elkaar wanneer meneer Hancock een zeemeermin krijgt. Het zal hun leven op meer dan één manier veranderen.

Meneer Hancock is een nuchtere man, zijn aanstaande oppervlakkig, niet al te slim, zij dartelt door het leven. Hun levens verschillen zo enorm dat ze elkaar zonder de zeemeermin nooit ontmoet zouden hebben. Hij komt uit de hardwerkende, godvrezende werkende klasse, zij uit de wereld van hen die misbruik maken van degenen die nog minder hebben of juist de gulzigheid en goedgelovigheid van de rijken uitbuiten.

Gowar neemt ons mee in een kleurrijke wereld. Zij beschrijft de sombere wereld van Hancock en plaatst die tegenover de schelle wereld van de hoerenmadams en hun meisjes. Meneer Hancock voldoet duidelijk niet aan het profiel van de toekomstige mevrouw Hancock, zij is een topper in haar wereld. Hun huwelijk is een geval van verwoeste dromen, hoop en teleurstelling. Hun huwelijk is ook een teken dat de wereld verandert. Meneer Hancock verovert zijn plek in de wereld met nieuwe plannen, mevrouw Hancock accepteert dat een fatsoenlijk leven ook zo zijn voordelen heeft, dat een keurige, hardwerkende man ook zo zijn aantrekkingskracht kan hebben.

We maken kennis met een veelheid aan personages in The Mermaid and Mrs Hancock. Het maakt de roman kleurrijk, het vertraagt ook enorm. Het duurde toch echt wel zo’n 200 pagina’s voordat ik van ‘hm, best wel aardig’ naar ‘he, dit wordt steeds leuker’ ging. Ik betrapte me erop dat ik Gowar steeds vergeleek met illustere voorgangers als Dickens, Water of Palliser, en niet in haar voordeel. Totdat ik doorkrijg dat haar roman vooral om verandering draait. Meneer Hancock die van een te voorzichtige handelaar verandert in een geslaagde projectontwikkelaar, personages die meegaan met de veranderingen (of niet met alle negatieve gevolgen vandien) en mevrouw Hancock die van een onnozel wicht verandert in een verantwoordelijke volwassenen die opkomt voor iemand anders en haar leven accepteert.

Ik vond de toekomstige mevrouw Hancock in eerste instante maar niets: oppervlakkig, onnozel, egoistisch. Ik was blij met haar groei naar een volwassen persoonlijkheid die haar liefde voor plezier behield. De zeemeermin voegde een extra laagje toe, zij dwong de verandering bij de Hancocks mede af. Haar persoonlijkheid wijkt af van alles en iedereen, wij kunnen haar niet bevatten. Zij maakt duidelijk dat niet alles past in ons beeld, in ons concept van hoe we zouden moeten zijn. Mensen en zeemeerminnen zijn niet bedoeld om samen te leven.

Ik heb The Mermaid and Mrs Hancock met veel plezier gelezen. Ik waardeerde de roman om de verandering, voor het samenbrengen van twee totaal afwijkende werelden op een acceptabele manier.




zondag 13 mei 2018

Jeff Vandermeer || Annihilation

In Annilation vertrekt een groep wetenschappers naar een verboden gebied waar vreemde dingen gebeuren. Met vorige expedities is het slecht afgelopen. Er is wereldwijd iets gebeurd waardoor Area A nu besmet is, gevaarlijk.

De hoofdpersoon is de bioloog, we komen haar naam nooit te weten. We weten alleen dat ze erg op haar zelf is, dat ze het liefst poelen observeert en bestudeert. Haar echtgenoot is een van de slachtoffers van de vorige expeditie.

De roman is een mix tussen psychologie en horror. Vandermeer neemt ons mee in het karakter van de bioloog, wij leren haar motieven en beweegredenen kennen. De andere wetenschappers blijven hun functie: de psycholoog, de linguïst. Het horrorelement zit in de vreemde sfeer van Area A, de dreiging van de aanwezige, agressieve wezens, bizarre ontdekkingen.

De expeditieleden ontdekken een vreemde tunnel, door de bioloog consequent toren genoemd. Terwijl ze deze tunnel onderzoeken ontdekken ze tekenen van buitenaards leven, de 'crawler'. Deze schrijft op de muren van de tunnel met levende materie. Onze bioloog ademt sporen in van deze materie en merkt al snel dat ze (lichamelijk en geestelijk) verandert. Deze verandering beïnvloedt haar doen en laten vanaf dat moment.

Ik twijfel over wat Vandermeer voor ogen had met Annihilation. Ik vond zijn beschrijving van de bioloog, haar leven en karakter, mooi en interessant. Ik heb geen idee wat ik met het SF-deel aan moet, ik snap het doodeenvoudig niet. Misschien dat Vandermeer geprobeerd heeft een parallel te trekken tussen het onderzoeken van een persoon en een verboden gebied, misschien zoek ik er gewoon te veel achter. De roman was wat mij betreft vreemd, te vreemd. Ik was al heel tevreden geweest met het uitdiepen van het karakter van de bioloog, de mysterieuze ‘crawler’ voegde voor mij niets toe.


zondag 6 mei 2018

Arundhati Roy ||The Ministry of Utmost Happiness.



Longlist


Ik moet iets bekennen: Ik krijg het boek niet uit, ik heb het ongelezen teruggebracht naar de bieb. Ik werd zo moe van de chaos die Roy beschreef dat ik steeds nieuwe smoesjes verzon om even niet verder te hoeven lezen. ‘ Er moet zondag een blog liggen, ik lees eerst wel een van de kortere longlisted romans, dat boek is wel heel erg zwaar, het past niet echt in mijn tas, ik wacht wel op de shortlist’.

Smoesjes dus. De waarheid is dat ik leed onder The Ministry. Ik zag er tegen op om verder te lezen omdat het te hard werken was.

Maar houd jij van levendige kleurrijke beschrijvingen van het Indiase leven? Geniet jij ervan om de kleuren en geuren van India via woorden te beleven? Houd jij van feitjes, heel veel feitjes? Houd jij van een associatieve van de hak op de tak springende narratieve stijl? Dan is dit misschien wel een roman voor jou. Ik hoor dan graag hoe het afloopt met de hoofdpersoon, een Hijra - hermafrodieten die een speciale status hebben in India. Hem/haar heb ik door alle chaos om hem/haar heen helaas nauwelijks leren kennen.