Women’s Prize for Fiction Longlist 2019
Het begin van Ghost Wall intrigeert al: we zijn getuigen bij een executie, eeuwen geleden. Later wordt het duidelijk dat het ging om een ceremonieel offer. Zo eentje waaraan wij af en toe herinnerd worden wanneer een lijk gevonden wordt in het veen.
Moss schakelt daarna over naar het hier en nu: een groep mensen die het leven in het stenen tijdperk naleeft in een national park, met veel veen en moerassen. Een docent en zijn leerlingen proberen het leven te leiden van mensen die moesten verzamelen en jagen om te kunnen overleven. Een buschauffeur met zijn gezin heeft zich bij de groep gevoegd. Hij blijkt het fanatiekst van allemaal, hij staat zijn vrouw en jonge dochter geen enkele concessie toe. Zij moeten realistische ontberingen van hem ondergaan.
Sylvie, de puberdochter, vertelt het verhaal vanuit haar standpunt. Al vertellende onthult ze langzaam maar zeker de minder aardige kanten van haar vader. En ook dat een grapje nare consequenties kan hebben. Op een bepaald moment herinnert Ghost Wall aan voorgangers als Lord of the Flies. Wat gebeurt er wanneer een groep zichzelf moet zien te redden? Verdwijnt dan elk besef van beschaafdheid en fatsoen? Aangezien ik het iedereen gun dit voor zichzelf te ontdekken houd ik mijn mond.
Hoewel Ghost Wall eerder een novelle is, slaagt Moss er desondanks een complex geheel neer te zetten. We krijgen inzichten in mogelijk prehistorisch denken en handelen, in het brein van een puber die wanhopig probeert te ontkomen aan haar beperkende, gewelddadige omgeving, in het verschil tussen mensen die hun lot ondergaan en degenen die in opstand komen. Het moment dat Sylvie studente Molly begint te vertrouwen is een kantelpunt in haar leven. Molly helpt haar waar haar hulpeloos gemaakte moeder faalt.
Sylvie’s vader is een expert op het vlak van prehistorisch leven, hij heeft zijn kennis door zelfstudie opgedaan. Hij leest alles dat hij over het onderwerp kan vinden en oefent de techniek van het verzamelen tijdens lange wandelingen in ruige parken. Dochter Sylvie vergezelt hem daarbij. Het biedt haar een kans om te leren en beperkt haar tegelijkertijd, ze moet bij haar controlerende vader in de buurt blijven. Als lezer voel je met haar mee, ook omdat het aan alle kanten duidelijk is dat zij niet in staat is om te zien hoe ze aan haar leven kan ontsnappen. Zij ziet alleen weglopen als een optie. Door het contact met de studenten gaat een andere wereld voor haar open, nieuwe mogelijkheden. Haar hulpeloze moeder is niet langer het voorbeeld.
Ghost Wall intrigeert, Moss is daarnaast ook een vakkundig schrijver. Haar novelle is goed opgebouwd, de taal is prachtig, de beelden van de natuur verplaatsen je ogenblikkelijk naar buiten. Je ruikt, voelt en proeft de kampeerplek waar de prehistorie weer tot leven komt.
Aan het einde van de roman lopen zaken uit de hand. Lees Ghost Wall vooral zelf om te ontdekken wie op het punt staat opgeofferd te worden, wie de waanzin stopt. Ik was onder de indruk van Ghost Wall en zou het in één ruk uitgelezen hebben ware het niet dat … Absoluut de moeite van het lezen waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten