Women’s Prize for Fiction Longlist 2019
Lillian Li stelt ons voor aan de familie Han en enkele van hun medewerkers. Centrale plaats van actie: de Duck House. Dit traditionele Chinese restaurant is de bron van inkomsten van de Hans en hun medewerkers. Ooit een succesvol restaurant, is het inmiddels verworden tot vergane glorie. Jongste broer Jimmy is de bedrijfsleider, oudere broer Johnny werkt tijdelijk in Hong Kong. Het is al snel duidelijk dat beide broers een ander beeld hebben bij de potentiële succesfactor van het restaurant. Dan slaat het noodlot toe.
The Number One is vooral een roman over familierelaties. De verwevenheden, de eigenaardigheden die anderen niet snappen, de geheimpjes die buitenstaanders nooit te weten komen. Eén ding is in ieder geval duidelijk: Chinese families buiten China laten in deze roman hun leven vaak nog in grote mate bepalen door traditie en trouw aan hen die hun ontsnapping naar het rijke westen mogelijk hebben gemaakt, al dan niet legaal.
Lillian Li grossiert niet in aangename persoonlijkheden. Jimmy is egoïstisch, wispelturig, behept met te weinig zelfreflectie. Johnny is lichtelijk zelfingenomen en ziet zichzelf als de enige persoon die precies weet hoe het wel moet. Nan is een schatje maar na een aantal pagina’s vraag je toch met steeds gefronstere wenkbrauwen waarom ze toch steeds weer zwicht voor zoon Pat en beste vriend Jack? De levens van deze mensen lopen parallel in de roman, Li wisselt regelmatig van perspectief tussen hen. Dan slaat het noodlot, daarbij een beetje geholpen, toe, en brandt de Duck House af. Jimmy krijgt de kans een ander restaurant te openen, met de uitstraling en de gourmetkaart die hij wenst.
Kinderen Annie, Johnny’s dochter, en Pat verbinden beide families. Hoewel beide families bepaald niet staan te juichen dat hun kinderen de grens tussen eigenaar en werknemer (of misschien toepasselijker, bediende) overschrijden. De liefde voor hun kind is het enige dat hen verbindt. De Duck House blijkt alleen zakelijk.
Met oom Pang introduceert Lillian Li de wereld van afpersing en misdaad in The Number One Chinese Restaurant. Pang is bepaald niet de vriendelijke oom die hij claimt te zijn, hij is Chinese maffia en aarzelt geen moment om grove middelen in te zetten wanneer zijn financiën in gevaar komen. Hij bepaalt succes of mislukking.
Het nieuwe restaurant bewijst dat een nieuwe locatie alleen niet voldoende is om je leven compleet te veranderen. Je neemt je oude gewoontes helaas mee, je stapt weer in diezelfde valkuil. Ik zal niet verklappen wie erin slaagt oude patronen te doorbreken en een nieuw leven te starten. The Number One Chinese Restaurant is net als de Duck House: een vlot lezende, aardige pretentieloze roman. Geen hoogstaande literatuur maar daarom niet minder aangenaam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten