Julian Barnes ||The Only Story

The Only Story is een liefdesverhaal, over een liefde die de loop van een leven bepaalt. Wanneer de hoofdpersoon verliefd wordt, begrijpt hij nog niet welke gevolgen zijn liefde gaan hebben. Casey Paul is een student waneer hij Susan Macleod ontmoet, de moeder van twee dochters van zijn eigen leeftijd. Tegen het einde van de roman is Casey Paul met pensioen en snapt hij hoe zijn liefde de loop van zijn leven heeft bepaald.

Paul, Susan geeft hem de bijnaam Casey, is nog jong wanneer hij verliefd wordt op Susan. Hij ziet dit als een vorm van rebellie, hij daagt de maatschappij uit met zijn onconventionele keuze. Hij is niet degene die de weg van de grote groep volgt en kiest voor het juiste meisje, de juiste studie, de juiste baan. Hij ziet zichzelf als anders, hij lacht de wereld uit.

Pas wanneer hij en Suzan gaan samenwonen, snapt hij dat de volwassen wereld niet alleen leuk is. Met iemand samen wonen is een serieuze zaak. Vooral wanneer de ander niet geheel aan de verwachtingen voldoet. Paul aka Casey ziet toe hoe de liefde van zijn leven steeds afhankelijker wordt van alcohol, hij moet zijn verwachtingen steeds meer bijstellen. Wanneer hij zich realiseert dat het teveel pijn doet om van Susan te houden, wanneer hij zichzelf vooral ziet als een last in haar leven, geeft hij toe en wordt hij de persoon die hij altijd heeft veracht: iemand die zich conformeert, die niet voor de tien gaat maar genoegen neemt met een zeventje.

In The Only Story zien we Paul aka Casey van een jongeman met ietwat teveel zelfvertrouwen veranderen in iemand die compromissen sluit, die accepteert dat het leven niet altijd leuk is. Barnes neemt ons mee door zijn leven: wij volgen hem van jonge student tot pensionado. Hij deelt zijn diepste gedachten over leven en liefde met ons. The Only Story wisselt tussen liefdesrelaas, roman en filosofisch essay. In de hoofdstukken waarin het filosofische aspect tot een minimum beperkt is, worden wij  uitgenodigd mee te leven met Susan en Paul. Ik heb genoten van deze hoofdstukken, ondanks het feit dat ze triester en triester werden.

De meer filosofische hoofdstukken waren duidelijk bedoeld om langzaam tot je te nemen. Ik moest de zinnen en alinea’s aandachtig lezen, soms een zin herhalend om de mening te vatten. Aangezien ik vooral lees in mijn woon-werkverkeer paste The Only Story niet altijd in die twee uurtje trein. Die hoofdstukken zou ik moeten herlezen en nogmaals herlezen om echt te kunnen waarderen wat er staat geschreven.

Barnes houdt Paul op een afstand van zijn lezers. Hij laat ons nooit dicht bij hem komen. Paul blijft afstandelijk, iemand voor wie je niet altijd even veel sympathie kunt opbrengen. Hij leidt zijn eigen leven, gaat zijn eigen gangetje, valt niemand lastig maar raakt ook weinig mensen. Mij in ieder geval niet.

Ik vond The Only Story prachtig. Ik heb de roman van de bieb geleend, het zou me niet verbazen indien ik deze toch zelf ga aanschaffen zodat ik pagina’s kan herlezen. The Only Story is geen roman om je doorheen te haasten, de roman vraagt aandacht en langzaam tot je nemen van de tekst. Voor die inspanning word je beloond met prachtig geformuleerde zinnen en gedachtes.