Een overijverige
bibliothecaresse had de clou van het boek al weggeven in haar beschrijving. Het
vervelende is dat ik over dit boek eigenlijk ook niets kan zeggen zonder die clou weg te geven. Dus voor iedereen die pas rond pagina 60 pas de waarheid
wil weten over Fern: lees nu niet verder!
Voor alle anderen: We Are
All Completely Beside Ourselves is de geschiedenis van de zusjes Rosemary en
Fern, de één een menselijke baby, de ander een chimpansee. Rosemary's
vader en moeder behandelen Fern als een mens en hopen dat haar opvoeding
belangrijke inzichten biedt in de ontwikkeling van chimpansees. Vader, als
psycholoog verbonden aan een universiteit, hoopt dat Fern van Rosemary leert.
Hij lijkt niet te zien dat andersom ook het geval is: Rosemary vertoont
namelijk typisch chimpansee-gedrag en houdt haar hele leven moeite om met mensen om te gaan.
Fowler begint het boek op
het moment dat Rosemary studeert. Een voorval met een medestudente triggert
herinneringen. Op 5-jarige leeftijd logeert Rosemary een tijdje bij haar opa en
oma. Bij
terugkeer blijkt haar zusje Fern weg te zijn, Rosemary snapt niet waarom en verdringt haar verdriet door vanaf dat moment over Fern te zwijgen. Het wordt pas vele
pagina's later duidelijk dat Fern een chimpansee is en nog veel meer pagina's
later pas dat het experiment mislukt is. Fern's gedrag werd gevaarlijk, ze kon
niet meer bij de familie wonen. Elk familielid verwerkt dit verlies op eigen
manier: depressie, nooit meer erover praten of militante dierenactivist worden
- broer Lowell, om die reden gezocht door de FBI. Door Lowell ontdekt Rosemary
dat Fern niet op een chimpansee-vriendelijke boerderij woont, maar al jaren met
een klein groepje chimpansees in een lab. Daar zijn experimenten op haar
uitgevoerd en is ze slecht behandeld door mensen en de chimpansees. Waar Lowell
heeft geprobeerd haar te bevrijden, kiest Rosemary voor een pragmatischere
oplossing waardoor ze voor Fern kan zorgen.
We Are All Completely Beside Ourselves is een aanklacht tegen experimenten met dieren. Het is tegelijkertijd een boek over de band tussen familieleden, miscommunicatie en het verdriet dat een scheiding veroorzaakt. Fern is voor Rosemary geen chimpansee, zij is haar zus. Waar het hele experiment is opgezet om te kijken of Fern kan leren praten, blinken haar familieleden uit in niet met elkaar praten. In de eerste instantie om niet te hoeven praten over wat er met Fern is gebeurd, later omdat niet praten makkelijker blijkt.
We Are All Completely Beside Ourselves is een ontroerend verhaal over een meisje dat door een uit de hand gelopen experiment nooit haar plek in de wereld weet te vinden en die haar zus Fern mist. Het boek is bovendien knap opgebouwd. Fowler begint in het midden van het verhaal en gaat steeds voorwaarts en achterwaarts in de tijd. Op die manier worden de gebeurtenissen en de waarheid stap voor stap onthuld. Ik weet echter niet of ik We Are All Completely Beside Ourselves goed genoeg vind voor de Booker-nominatie. Het opzienbarende van het boek zit niet zozeer in de bijzondere schrijfstijl of structuur als wel in de duidelijke afkeur voor dierenexperimenten. Ik vraag me sterk af of in dit geval politieke correctheid de doorslaggevende reden is geweest voor de nominatie.
We Are All Completely Beside Ourselves is een aanklacht tegen experimenten met dieren. Het is tegelijkertijd een boek over de band tussen familieleden, miscommunicatie en het verdriet dat een scheiding veroorzaakt. Fern is voor Rosemary geen chimpansee, zij is haar zus. Waar het hele experiment is opgezet om te kijken of Fern kan leren praten, blinken haar familieleden uit in niet met elkaar praten. In de eerste instantie om niet te hoeven praten over wat er met Fern is gebeurd, later omdat niet praten makkelijker blijkt.
We Are All Completely Beside Ourselves is een ontroerend verhaal over een meisje dat door een uit de hand gelopen experiment nooit haar plek in de wereld weet te vinden en die haar zus Fern mist. Het boek is bovendien knap opgebouwd. Fowler begint in het midden van het verhaal en gaat steeds voorwaarts en achterwaarts in de tijd. Op die manier worden de gebeurtenissen en de waarheid stap voor stap onthuld. Ik weet echter niet of ik We Are All Completely Beside Ourselves goed genoeg vind voor de Booker-nominatie. Het opzienbarende van het boek zit niet zozeer in de bijzondere schrijfstijl of structuur als wel in de duidelijke afkeur voor dierenexperimenten. Ik vraag me sterk af of in dit geval politieke correctheid de doorslaggevende reden is geweest voor de nominatie.
Ik heb dit boek een tijdje terug ook met veel plezier gelezen en hoewel ik het met je eens ben dat het niet vernieuwend is of literair vuurwerk, vind ik wel dat het boek aandacht verdient, niet alleen vanwege het onderwerp, maar vooral vanwege de virtuoze manier waarop dat gedramatiseerd is. Toch fijn dat het in ieder geval op de longlist staat.
BeantwoordenVerwijderen