Longlist ManBooker 2016
Snap ik waarom deze roman op de longlist van de ManBooker staat? Nee, niet echt. De opzet van de roman is bepaald niet origineel: we doen net alsof we een origineel manuscript van een 18e eeuwse moordenaar vinden en voegen daar dan nog zogenaamd authentieke verslagen aan toe, in dit geval van artsen en van een rechtszaak. Als de auteur van het manuscript dan zijn leven bijna letterlijk vastlegt, dan is het resultaat inderdaad verslaglegging. Dat in die verslaglegging de vinger pijnlijk wordt gelegd op het harde leven van pachtboeren eind 18e eeuw of op de misbruik die machtswellustelingen daarvan kunnen maken, voorkomt niet dat de roman zelf te geschiedkundig wordt. In His Bloody Project laat MacRae Burnet een jonge Schotse pachtboer vertellen hoe hij gekomen is tot de moord op de opzichter en zijn twee kinderen. De verslagen die MacRae Burnet toevoegt aan zijn relaas, onthullen feiten die de jongeman (bewust?) verzwijgt. Wat vooral opvalt is dat deze jongeman lichtelijke trekjes van een psychopaat vertoont. Hij toont geen berouw, vraagt zich niet af of de moorden voorkomen hadden kunnen worden en lijkt niet in staat zijn intellect, volgens zijn schoolmeester had hij makkelijk kunnen doorleren, in te zetten om zijn leven te verbeteren. Hij ziet voor zichzelf geen enkele mogelijkheid om zijn gehucht te ontgroeien en doet er ook niets aan om zijn omstandigheden te veranderen. Het enige dat in zijn voordeel spreekt is zijn liefde voor zijn moeder en zijn zus en het feit dat hij tijdens een jachtpartij voorkomt dat een adellijke nitwit een prachtig damhert neerschiet. Het zal niet als een verrassing komen, dat de jachtopzichter dat vooral als een reden ziet om hem op staande voet te ontslaan. Ik kan mij voorstellen dat mensen die van geschiedkundige romans houden van deze kunnen genieten, ik vond His Bloody Project vooral saai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten