Martha Conway ||The Floating Theatre

The Floating Theatre speelt zich af in het zuiden van de Verenigde Staten, in de tijd dat slavernij nog een feit was. Een varend theater biedt de mogelijkheid slaven te bevrijden, maar eerst moet hoofdpersoon May zich bewust worden van het onrecht.

May is een naaister die met haar nicht Comfort, een actrice die over haar eerste jeugd is, door het land trekt. Wanneer Comfort de mogelijkheid krijgt haar acteertalent in te zetten in bijeenkomsten van abolitionisten laat ze nicht May zonder pardon stikken. Na de eerste schok zoekt en vindt zij een baan, bij een varend theater. Zij overtuigt eigenaar Hugo dat ze de plek van zijn overleden zus kan innemen en mag starten als kaartverkoper, publicist, naaister, pianist en nog veel meer.

Het leven op de boot valt May zwaar. Ze is het niet gewend om met veel mensen in een kleine ruimte te wonen, ze snapt niet dat haar directheid niet altijd gewenst is. Langzaam maar zeker gaat ze het leven op de boot meer waarderen en vv. Hugo, de acteurs en knecht Leo nemen haar op en accepteren haar lichtelijk onaangepast gedrag. Ik vermoed dat May in deze tijd een leuk rugzakje zou hebben gekregen.

May’s leven verandert nog meer wanneer ze het verzoek krijgt om ‘s nachts slaven van de ene kant van de rivier naar de andere te roeien. Ik zal niet verklappen hoe dit afloopt.

Ik vermoed dat Conway haar aandeel aan de geschiedenis van de slavernij heeft willen leveren door te belichten hoe aan de ene kant mensen vechten voor vrijheid van de tot slaaf gemaakten en aan de andere kant vooral de financiële problemen zien wanneer slavernij zou stoppen. May is de ideale hoofdpersoon voor deze roman, omdat zij alles zwart-wit ziet. Conway’s confronteert haar lezers niet met de wreedheden jegens de tot slaaf gemaakten. Zij laat hooguit door objecten zien dat die wreedheden gepleegd worden: boeien voor kleine kinderen, geselpalen, te krappe kooien.

Conway struikelt een beetje over de karakterontwikkeling, die is namelijk voor zover aanwezig vrij cliché. May ontmoet een groep mensen die haar blik verruimen, ze leert zich aan te passen en iets minder zwart-wit te kijken. En ze wordt natuurlijk verliefd op Hugo. Vrij voorspelbaar. De andere personen in de roman zijn vooral stereotypen die het verhaal ondersteunen.

The Floating Theatre is een amusante roman met een serieuze ondertoon. Ik heb me best vermaakt met May en haar avonturen, diepgang in de aanpak van het onderwerp en de personages ontbrak echter. May is aandoenlijk maar o zo voorspelbaar.