Booker Prize Longlist 2020
Anne Tyler Is één van die auteurs die weinig nodig heeft om veel te vertellen. Zo ook in Redhead. Tyler zet hoofdpersoon Micah in enkele woorden treffend neer, zijn omgeving doet de rest.
Micah is één van die computermannen waarvan jij je afvraagt of hij nu niet het predicaat autisme opgeplakt zou krijgen. In de korte roman krijgen we genoeg voorbeelden die daarop wijzen: het feit dat hij een vast ritme heeft voor huishoudelijke werkzaamheden, dat vriendin Cass op vaste dagen en tijdstippen langskomt. Micah is van rust en ordentelijkheid. Hij verdient met zijn computerbedrijfje genoeg om in zijn levensonderhoud te voorzien. Hij is tevreden.
Toch zaait Tyler af en toe verwarring, laat ze ons nadenken over de vraag of er een andere reden is dat Micah zo’n pietlut geworden is. Wanneer ze de drukke, chaotische familie van Micah beschrijft. Zijn luidruchtige zussen drijven liefdevol de spot met hem, hij krijgt het alleen al benauwd wanneer hij de chaos bij hun thuis ziet. Het is echter ook overduidelijk dat broer en zussen veel van elkaar houden, dat iedereen altijd een beroep op Micah kan doen.
Dan gebeuren er twee onverwachte dingen. Micah krijgt bezoek van een jonge knul, Brink, de zoon van zijn eerste ex-vriendin. Dit leidt uiteindelijk ook tot een ontmoeting met deze ex. Zonder er geheel erg in te hebben, beschuldigt ze hem van inflexibiliteit, van dingen alleen vanuit zijn kant willen bekijken. Gekoppeld aan het feit dat Cass hun relatie om een dergelijke reden verbroken heeft, dondert Micah’s ordentelijke wereldje ineens in elkaar. Hij weet niet meer waar hij het heeft.
En dan doet Tyler in het allerlaatste hoofdstuk, van de overigens niet al te dikke roman, ook iets onverwachts. Van neutrale verteller verandert zij opeens in de verteller met een mening. Een niet al te positieve mening over Micah: You have to wonder what goes through the mind of such a man. Such a narrow and limited man; so closed off. He has nothing to look forward to, nothing to daydream about.’ Vanaf dat moment neemt het verhaal een andere wending, die ik natuurlijk niet zal onthullen.
Tyler is iemand die er keer op keer in slaagt romans te schrijven die je treffen. Zij kiest haar woorden zorgvuldig. In dit geval speelt zij ook subtiel met symboliek. De roodharige uit de titel is geen mens maar een brandweerpaal die door een brilloze hardlopende Micah keer op keer wordt aangezien voor een roodharig kind. Zowel in de fysieke als in zijn interne wereld kan hij dingen niet echt plaatsen. De naam van Micah’s bedrijf: Tech Hermit (kluizenaar). Of het feit dat hij woont in een appartement in het souterrain waar de wereld op afstand blijft.
Toch had ik tot het laatste hoofdstuk mijn twijfels bij Redhead. Het bleef allemaal net iets te veel op de vlakte. Knap dat Tyler in een hoofdstuk mijn beeld doet kantelen. Ik weet niet of deze roman voldoende was geweest voor de Booker Prize, de shortlist had van mij best gemogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten