vrijdag 31 december 2021

2021: Mijn Top 10

Toen ik door mijn blog bladerde, op zoek naar de romans die me dit jaar van mijn sokken hadden geblazen, bleek wat een goed leesjaar 2021 is geweest. Ik kwam tot wel 10 romans waaruit ik eigenlijk geen keuze wilde maken. Tien romans die me veel leesgenot hebben gegeven, die vaak terecht genomineerd werden voor prestigieuze prijzen. En vervolgens aan de verwachtingen voldeden. Nu ik naar de lijst kijk, merk ik zelfs dat ik ook in deze tien geen nummer één wil aangeven. Ze waren gewoon allemaal goed. Dus in willekeurige volgorde …

Susanna Clarke || Piranesi

Susanna Clarke won terecht de Women’s Prize voor deze fantastische roman waarin werkelijkheid en fantasie een complex spel met elkaar spelen. Clarke heeft een mysterieuze roman geschreven met een ontwapenende hoofdpersoon. Clarke speelt bovendien met de structuur van haar roman. Soms bevinden we ons in het heden, soms neemt ze ons mee terug naar een eerdere of andere wereld, met als resultaat dat zij de lezer voortdurend uitdaagt om mee te bewegen, mee te gaan in andere concepten. Ik was onder de indruk van Piranesi.



Yaa Gyasi  || Transcendent Kingdom

 Ik sloot hoofdpersoon Gifty al snel in mijn hart. Zij is het hartverwarmende middelpunt van een roman die de pijnlijke vinger legt op racisme en op gevoeligheid voor verslaving. Onrecht keert keer op keer terug in Transcendent Kingdom, soms subtiel soms met keiharde feiten. Transcendent Kingdom kun je niet lezen zonder je bewust te worden van de ongelijkheid die het leven van zoveel mensen beheerst, van de kansen die hen bewust ontzegd worden. Gifty bleek het figuurlijke zonnetje in huis.


Anna Hope || Expectation a Novel

Hope neemt ons mee in het leven van drie vriendinnen en laat op meesterlijke wijze zien dat geen van hun levens perfect is. Hope slaagt erin hun problemen maar ook de mooie momenten in hun leven levensecht te beschrijven. Er is geen enkel moment dat je denkt ‘nou nee, dit is echt wel wat vergezocht’. Een hype die terecht bleek.



Kazuo Ishiguro || Klara and the Sun

Ishiguro laat keer op keer zien dat hij tot de top behoort. Klara is geen uitzondering. De dreiging in de dystopische roman zit steeds op afstand, met verwijzingen naar akelige gebeurtenissen zonder zelf hard of bruut te worden. Klara laat ons kennis maken met een beangstigende wereld. Het is weer de kracht van Ishiguro dat hij die wereld schetst door ons deze te laten zien vanuit de ogen van een onvolkomen wezen, dat hij met subtiele verwijzingen een keiharde wereld schetst achter de bijna dromerige die hij ons op papier voor tovert. Prachtig.


Daisy Johnson || Sisters

Johnson heeft de plot van haar ijzingwekkende roman perfect opgebouwd. Langzaam maar zeker onthult Johnson steeds meer aanwijzingen. Uitermate gecontroleerd, goed gedoseerd en steeds op het juiste moment.  Het zorgt ervoor dat je als lezer op het puntje van je stoel zit en wil weten wat er nu gebeurd is in het leven zussen July en September. Johnson speelt met haar lezers en onthult in de laatste hoofdstukken de gewenste en de echte waarheid onthult, dit past perfect bij de opbouw van de gehele roman en sorteert het precies het juiste effect. 


RC Sheriff || A Fortnight in September

The Fortnight is een plaatje, een prachtig portret van een eenvoudige, liefdevolle familie. The Fortnight in September is meer dan een beschrijving van een vakantie. Het is een ingetogen familieportret dat laat zien hoe enkele hoogtijdagen een doorgaans saai en soms zwaar leven dragelijk maken. De roman is al bijna een eeuw oud, nieuwe generaties Stevens leiden levens die in essentie niet zo veel verschillen. De roman is daarmee tijdloos en herkenbaar. 


Richard Powers || Bewilderment

Powers is al sinds jaren één van mijn favoriete schrijvers. Meestal met complexe romans die zorgvuldig opgebouwd zijn. Ook Bewilderment is een knap geschreven roman waarin Powers wederom laat zien dat hij structuur (alleen maar korte hoofdstukken), schrijfstijl (geweldige samengestelde zinnen waarin geen woord of komma verkeerd staat)  en inhoud weergaloos weet te combineren. Bewilderment is daarnaast ook de roman geworden Powers op magistrale wijze de wanhoop van een vader laat zien. Emotie en feitelijke gebeurtenissen leiden samen tot een hartverscheurend einde dat je vanaf het begin voelt aan komen.


Damon Galgut || The Promise

De terechte winnaar van de Booker Prize een 2021: een knappe roman waarin we via de perspectieven van vier hoofdpersonen niet alleen een blik kunnen werpen op hun levens maar ook vrij subtiel de situatie in Zuid-Afrika meekrijgen. Galgut speelt fantastisch met de stijlelementen die hij tot zijn beschikking heeft. De perspectiefwisselingen in combinatie met de karaktertyperingen leveren een scherpe roman op die in weinig woorden heel veel vertelt. De vele perspectiefwisselingen dragen bovendien bij aan een zekere lichtheid in de roman, iets dat gezien het best wel pittige onderwerp welkom is. The Promise is het type roman dat in je hoofd blijft hangen. Het onderwerp is universeel en tijdloos. Galgut is gelukkig het type schrijver bij wie de literaire kwaliteit niet ondergeschikt raakt aan de boodschap. Hij slaagde erin ze te verenigen.


Lauren Groff || Matrix

Groff heeft ons verblijd met een knap geschreven roman met vele lagen van betekenis. De wereld oppervlakkig gezien, iets meer onder het oppervlakte en steeds dieper naar binnen. En dat allemaal vanuit een klooster in de 10e eeuw. Matrix is een roman met meerdere lagen. Je kunt de roman lezen als een spannend verhaal over de groei van een klooster. Je kunt in Matrix echter ook lezen hoe in de Middeleeuwen (en nog lang daarna) met vrouwen omgegaan werd. Matrix laat zien dat ook in onze huidige maatschappij een hoge positie van vrouwen nog niet als vanzelfsprekend is. Matrix kan ook een allegorie zijn voor een maatschappij of organisatie in verandering. Marie laat zien wat er allemaal voor elkaar gekregen kan worden wanneer een daadkrachtige leider het heft in handen neemt.


Nathan Harris || The Sweetness of Water

Harris heeft een gelaagde roman geschreven met een duidelijke maar genuanceerde boodschap, hoofdpersonen die zorgvuldig opgebouwd zijn en omstandigheden waarin goed of fout niet altijd even simpel te definiëren zijn. The Sweetness of Water is een prachtige roman, waarin schrijver Harris de vinger op vele pijnlijke plekken legt. Hij blijft echter consequent genuanceerd, de roman wordt nergens schreeuwerig. Juist de nuance legt bloot waar menselijk gedrag onherroepelijk in de jaren die volgen tot veel geweld en vele misstanden zal lijden.



 














 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten