Het overkomt me toch niet zo vaak dat ik niet weet wat ik van een boek moet vinden. Over Dept. Of Speculation loop ik me al dagen af te vragen of ik het nu goed vind ja of nee. Ja omdat ik onder de indruk ben van de vorm: Offill heeft ervoor gekozen om haar roman op te bouwen uit korte fragmenten die samen de geschiedenis van een huwelijk vormen: van start, miskraam, kind, ontrouw tot getekende vrede op het platteland. En dat allemaal gelardeerd met fragmenten van filosofen en schrijvers. En daar gaat het waarschijnlijk bij mij mis: ik lees te snel en scheurde in één middag door de luttele 125 pagina's heen. Toen ik de laatste pagina digitaal omsloeg, was ik bijna verbaasd dat ik er al was. Ik vrees echter dat ik onvoldoende heb opgepikt van de fragmenten en de relatie die zij hebben met het huwelijk. Ik vermoed dat een tweede keer lezen onvermijdelijk is. Ondertussen heb ik wel degelijk een goed beeld gekregen van de hoofdpersoon: beoogd auteur, tijgermoeder
tegen wil en dank, bedrogen echtgenote die bijna vanaf de zijlijn haar huwelijk observeert. Een knappe prestatie van Offill, die ondanks de weinige pagina's en de fragmentarische opbouw een kernachtig beeld van een huwelijk geeft. Tip: ga je Dept. Of Speculation ook lezen, neem dan vooral je tijd. Dit is geen roman om door heeft te scheuren.
977774274.jpeg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten