Patrick Gale || A Place Called Winter

The Place Called Winter is Canada, begin 1900. Harry Cane is op het uitgestrekte en uitgestorven platteland een eigen boerenbedrijf begonnen. Een stap die in eerste instantie niet echt bij hem lijkt te passen. Harry is namelijk een rijke erfgenaam die nog nooit van zijn leven gewerkt heeft; hij besteedt zijn dagen met paardrijden, lezen en lanterfanten. Zijn pasgeboren dochtertje krijgt volop aandacht van hem, net als zijn minnaar. En daar gaat het dus mis. De schoonfamilie ontdekt dat Harry van mannen houdt en stuurt hem weg, naar Canada. Zijn echtgenote krijgt zo een nieuwe kans op een gelukkig huwelijk. Harry heeft geen flauw idee waar hij aan begint en geeft zich dan ook al snel over aan een ervaren rot: Troels Munck. Deze zorgt er eerst voor dat hij het boerenvak kan leren bij een familielid en helpt hem vervolgens om een goed stuk land te verwerven. Helemaal zonder eigen belang is dat niet: Troels verdient er natuurlijk geld aan en blijkt ook een persoonlijke reden te hebben om dit stuk land voor Harry te verwerven.
Aan het begin van de roman bevindt Harry zich in een experimentele psychiatrische inrichting; hij is van een 'echte' waar hij onderworpen werd aan gruwelijke behandelingen overgebracht naar de kliniek van Gideon Ormshaw. Daar verblijft hij in een therapeutische omgeving waar gesprekken en rust hem moeten laten herinneren waarom hij überhaupt psychiatrische behandeling nodig heeft. A Place Called Winter speelt zich voor een deel af in het heden, de therapeutische kliniek, en voor een deel in het verleden: Cane's jeugd, zijn huwelijk, zijn ontdekking dat hij van mannen houdt, zijn vlucht naar Canada, zijn eerste stuk land en zijn vriendschap met zijn naaste buren: Petra en Paul Slaymaker. Zij helpen hem bij de opbouw van zijn boerenbedrijf, zij worden zijn nieuwe familie.
A Place Called Winter lijkt een roman over de ontberingen die pionierende boeren in Canada moesten doorstaan, A Place Called Winter lijkt ook een roman over de angst en de zorgen van homosexuelen in een tijd dat hun voorkeur nog een misdrijf was. Ik vind A Place Called Winter vooral een roman over het recht om eigen keuzes te maken en je eigen kracht te ontdekken. Petra Slaymaker die niet mag studeren omdat ze een vrouw is, Winnie Cane die niet met haar eerste keuze mag trouwen en daarom maar genoegen neemt met Harry, Troels die al bullebakkend door het leven trekt omdat hij zo graag geaccepteerd wil worden, Ursula / Little Bear de Indiaanse sjamaan uit de kliniek die westers moet worden en natuurlijk Harry, die zijn liefde voor een man tot twee keer toe moet verbergen achter zijn huwelijk met een vrouw. A Place Called Winter is bovendien een roman over de man die opgroeit als nietsnut en dan tot zijn eigen verbazing zijn eigen kracht ontdekt. Harry Cane is geen nietsnut, hij is door zijn opvoeding  altijd op het verkeerde spoor gezet.
A Place Called Winter duwt je met je neus op onrechtvaardigheden uit het verleden en dwingt je na te denken over de vraag hoeveel anders het nu is. De opbouw van de roman is sterk en ondersteunt het verhaal. Alleen tegen het einde lijkt het opeens of Gale haast krijgt: op de laatste pagina's ontwikkelt de plot zich razendsnel en schurkt daardoor bijna tegen het ongeloofwaardige aan. Ik ben daarom niet zo razend enthousiast als veel mede-bloggers, A Place Called Winter is absoluut een goede roman maar geen meesterwerk.