Colm Toibin || Nora Webster

Verwacht bij Colm Toibin geen spannende actie of ontwikkelingen. Zijn boeken ontwikkelen zich langzaam maar gestaag, zijn hoofdpersonen zijn ‘gewone’ burgers die in ‘gewone’ situaties belanden. Dat geldt ook voor Nora Webster, een weduwe die achterblijft met vier kinderen. Nora is een wat afstandelijke moeder die het beste met haar kinderen voor heeft, maar nog niet geleerd heeft dat daadwerkelijk interesse en warmte tonen kan helpen. Niet zo vreemd, gezien de roman speelt in de jaren zestig in een klein stadje in Ierland. Ik vermoed dat Nora en echtgenoot Maurice eerder een beroep deden op dokter Spock dan op Ouders van Nu. Ooms en tantes van de vier kinderen dringen wel tot hun door en spelen, mede door de dood van hun vader, een grotere rol in hun leven dan je normaal zou verwachten. Veranderingen in de maatschappij sijpelen gestaag door in het gezin. Door de twee dochters die op de universiteit in aanraking komen met de moderne tijd, door de tv die de gewelddadige protesten in Noord-Ierland opeens de huiskamer inbrengt en door het werk van Nora zelf. Om het financieel te bolwerken heeft zij een baan nodig. In die baan laat zij zien dat ze geen doetje is maar een intelligente vrouw met een eigen mening. Nora verandert van een hulpeloze weduwe in een vrouw met een groeiend sociaal netwerk en stijgende waardering op het werk. Uit opmerkingen die de mensen om haar heen maken, blijkt dat zij ook in haar jeugd bepaald geen doetje was. Nora is en was een afstandelijke vrouw die moeilijk vrienden maakt en ze af en toe door haar eigen gedraag afstoot, ze heeft zo haar voorkeuren en laat dat merken. Niet het prototype vrouw dat je meteen in je hart sluit. Haar rauwe verdriet om haar echtgenoot, de zorgen die zij heeft om haar kinderen, haar aarzeling om de moderne tijd in te stappen, maken dat Nora desondanks iemand is voor wie je waardering en respect kunt hebben. Om haar lief te hebben moet je wat meer je best doen. Toibin heeft een prachtig beeld geschetst van een vrouw in een moeilijke periode in haar leven en schetst en passant Ierland zoals het omgaat met veranderingen. Niet nadrukkelijk en met veel aplomb maar klein en ingetogen, passend bij een vrouw als Nora.