Ik houd van lezen, ik lees dan ook heel veel. Ik geef mijn mening over de boeken die ik lees en help jou daarmee een keuze te maken in de enorme stapel boeken die je nog wil lezen.
zondag 20 november 2016
Ian McGuire || The North Water
Veel gebeurt er niet in The North Water, en tegelijkertijd gebeurt er juist heel veel. Hoofdpersoon Sumner accepteert een baan op een walvisvaarder, reist met dit schip richting de Noordpool en keert weer terug. Hij blikt bovendien terug op de gebeurtenissen die tot zijn vertrek uit het leger, gestationeerd in India, heeft geleid. Sumner’s verhaal is echter meer. The North Water is ook de geschiedenis van een dubbeltje dat nooit dat kwartje zal worden, al is het maar omdat ‘the powers that be’ er wel voor waken dat dit ooit gebeurt. Dus loopt Sumner een aantal keer flink met zijn neus tegen de begrenzingen aan die hem door de maatschappij en de hebzucht van zijn meerderen worden opgelegd. En loopt hij zwaar het risico dat zijn eerste tocht met een walvisvaarder ook meteen zijn laatste wordt: de kapitein wordt geacht het schip te laten zinken opdat de reder een stevige verzekeringsuitkering kan opstrijken. Omringd door wat bepaald niet het puikje van de walvisvloot is, verdringt Sumner zijn teleurstellingen met grote dosissen opium. Dat hij nog iets van menselijkheid over houdt, lijkt een waar wonder. Dan vergaat het schip (helaas niet op de geplande manier) en moet Sumner zien te overleven. Hij belandt bij een missionaris die hem liefdevol opvangt, zelf blijkt hij steeds minder in staat enige menselijkheid te betrachten. Aan het einde van de roman kun je alleen maar hopen dat zijn ontberingen niet vooral psychische schade hebben aangebracht. De temperatuur in The North Water is letterlijk en figuurlijk onder het vriespunt. De prachtige beschrijvingen van de ijskoude natuur versterken de negatieve ontwikkeling die Sumner doormaakt. The North Water is zeker geen vrolijke roman. Je houdt er bepaald geen positief ‘hallelujah’-gevoel over de goedheid van de mensheid aan over, integendeel. Aan het eind blijkt overleven op een min of meer aangename manier vooral een kwestie van geluk en het lot een beetje naar je hand zetten. Ik vrees het ergste voor Sumner, Ian McGuire daarentegen zou wel eens een mooie carrière als schrijver tegemoet kunnen zien.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten