Han Kang heeft voor deze roman de internationale Booker Prize gewonnen. Ik vermoed dat dit voor een belangrijk deel te maken heeft met de subtiele opbouw van zijn novelle. Deze beslaat drie delen die bepalende stappen in hoofdpersoon's Yeong-hye's leven behandelen. In deel 1 vertelt haar echtgenoot over haar besluit om vegetariër te worden en de consequenties die dit heeft, in deel 2 is haar zwager aan het woord, een artiest die - onder het motto - van een kunstwerk maken haar verleidt om met hem te slapen (of liever gezegd verkracht). Zus In-hye tenslotte is aan het woord in deel 3. Yeong-hye is dan opgenomen in een psychiatrische inrichting met als diagnose schizofrenie, zij weigert inmiddels elke vorm van eten omdat zij gelooft dat zij net als planten en bomen moet kunnen leven van vocht. De lezer vermoedt vanaf het begin dat Yeong-hye niet zomaar vegetariër is geworden; Kang laat haar namelijk in het eerste deel vertellen over de dromen die tot dit besluit geleid hebben. Deze dromen zijn bepaald niet mis, het zijn ronduit angstaanjagende visioenen. Jammer genoeg voor haar is er niemand in haar familie die haar dromen en haar slapeloosheid koppelt en eens doorvraagt. Sterker nog, pa gebruikt liever fysiek geweld om haar aan het eten te krijgen. In deel 3 wordt steeds duidelijker dat hij zijn dochter in haar jeugd mishandeld heeft en dat daar de basis ligt voor haar latere ziektebeeld. In-hye, die als enige Yeong-hye blijft opzoeken, realiseert zich langzaam maar zeker dat haar zus door haar ziekte en haar keus om niet meer te eten haar ontsnapping verwezenlijkt. Zij realiseert zich ook dat zij ook had kunnen ontsnappen indien zij op een bepaald moment letterlijk en figuurlijk een andere kant op was gegaan. De manier waarop Kang dit proces opbouwt is wat mij betreft wat deze novelle bijzonder maakt. Tuurlijk, zinnen zijn prachtig geformuleerd (met dank aan de vertaler), de structuur en de keuze voor de drie vertellers ondersteunen het verhaal, maar het is de gedoseerde opbouw die het verschil maakt. Yeong-hye verandert van een koppige vrouw die het leven van haar echtgenoot overhoop gooit in een slachtoffer: in het recente verleden van haar echtgenoot en zwager, in haar jeugd van haar vader. De vertellers dragen in deze opbouw bij: eerst haar afstandelijke, onsympathieke echtgenoot, dan de zwager die zo meegezogen wordt in zijn egoïstische scheppingsdrang dat hij vergeet hoe fragiel Yeong-hye is en dan In-hye die in de loop van haar deel haar zorgzaamheid en haar verantwoordelijkheid voor Yeong-hye steeds meer ziet toenemen. The Vegetarian is een novelle die het verdient om bedachtzaam en met 100% aandacht gelezen te worden. The Vegetarian is kort maar krachtig.
Ik houd van lezen, ik lees dan ook heel veel. Ik geef mijn mening over de boeken die ik lees en help jou daarmee een keuze te maken in de enorme stapel boeken die je nog wil lezen.
maandag 6 februari 2017
Han Kang || The Vegetarian
IK VERKLAP DE INHOUD
Han Kang heeft voor deze roman de internationale Booker Prize gewonnen. Ik vermoed dat dit voor een belangrijk deel te maken heeft met de subtiele opbouw van zijn novelle. Deze beslaat drie delen die bepalende stappen in hoofdpersoon's Yeong-hye's leven behandelen. In deel 1 vertelt haar echtgenoot over haar besluit om vegetariër te worden en de consequenties die dit heeft, in deel 2 is haar zwager aan het woord, een artiest die - onder het motto - van een kunstwerk maken haar verleidt om met hem te slapen (of liever gezegd verkracht). Zus In-hye tenslotte is aan het woord in deel 3. Yeong-hye is dan opgenomen in een psychiatrische inrichting met als diagnose schizofrenie, zij weigert inmiddels elke vorm van eten omdat zij gelooft dat zij net als planten en bomen moet kunnen leven van vocht. De lezer vermoedt vanaf het begin dat Yeong-hye niet zomaar vegetariër is geworden; Kang laat haar namelijk in het eerste deel vertellen over de dromen die tot dit besluit geleid hebben. Deze dromen zijn bepaald niet mis, het zijn ronduit angstaanjagende visioenen. Jammer genoeg voor haar is er niemand in haar familie die haar dromen en haar slapeloosheid koppelt en eens doorvraagt. Sterker nog, pa gebruikt liever fysiek geweld om haar aan het eten te krijgen. In deel 3 wordt steeds duidelijker dat hij zijn dochter in haar jeugd mishandeld heeft en dat daar de basis ligt voor haar latere ziektebeeld. In-hye, die als enige Yeong-hye blijft opzoeken, realiseert zich langzaam maar zeker dat haar zus door haar ziekte en haar keus om niet meer te eten haar ontsnapping verwezenlijkt. Zij realiseert zich ook dat zij ook had kunnen ontsnappen indien zij op een bepaald moment letterlijk en figuurlijk een andere kant op was gegaan. De manier waarop Kang dit proces opbouwt is wat mij betreft wat deze novelle bijzonder maakt. Tuurlijk, zinnen zijn prachtig geformuleerd (met dank aan de vertaler), de structuur en de keuze voor de drie vertellers ondersteunen het verhaal, maar het is de gedoseerde opbouw die het verschil maakt. Yeong-hye verandert van een koppige vrouw die het leven van haar echtgenoot overhoop gooit in een slachtoffer: in het recente verleden van haar echtgenoot en zwager, in haar jeugd van haar vader. De vertellers dragen in deze opbouw bij: eerst haar afstandelijke, onsympathieke echtgenoot, dan de zwager die zo meegezogen wordt in zijn egoïstische scheppingsdrang dat hij vergeet hoe fragiel Yeong-hye is en dan In-hye die in de loop van haar deel haar zorgzaamheid en haar verantwoordelijkheid voor Yeong-hye steeds meer ziet toenemen. The Vegetarian is een novelle die het verdient om bedachtzaam en met 100% aandacht gelezen te worden. The Vegetarian is kort maar krachtig.
Han Kang heeft voor deze roman de internationale Booker Prize gewonnen. Ik vermoed dat dit voor een belangrijk deel te maken heeft met de subtiele opbouw van zijn novelle. Deze beslaat drie delen die bepalende stappen in hoofdpersoon's Yeong-hye's leven behandelen. In deel 1 vertelt haar echtgenoot over haar besluit om vegetariër te worden en de consequenties die dit heeft, in deel 2 is haar zwager aan het woord, een artiest die - onder het motto - van een kunstwerk maken haar verleidt om met hem te slapen (of liever gezegd verkracht). Zus In-hye tenslotte is aan het woord in deel 3. Yeong-hye is dan opgenomen in een psychiatrische inrichting met als diagnose schizofrenie, zij weigert inmiddels elke vorm van eten omdat zij gelooft dat zij net als planten en bomen moet kunnen leven van vocht. De lezer vermoedt vanaf het begin dat Yeong-hye niet zomaar vegetariër is geworden; Kang laat haar namelijk in het eerste deel vertellen over de dromen die tot dit besluit geleid hebben. Deze dromen zijn bepaald niet mis, het zijn ronduit angstaanjagende visioenen. Jammer genoeg voor haar is er niemand in haar familie die haar dromen en haar slapeloosheid koppelt en eens doorvraagt. Sterker nog, pa gebruikt liever fysiek geweld om haar aan het eten te krijgen. In deel 3 wordt steeds duidelijker dat hij zijn dochter in haar jeugd mishandeld heeft en dat daar de basis ligt voor haar latere ziektebeeld. In-hye, die als enige Yeong-hye blijft opzoeken, realiseert zich langzaam maar zeker dat haar zus door haar ziekte en haar keus om niet meer te eten haar ontsnapping verwezenlijkt. Zij realiseert zich ook dat zij ook had kunnen ontsnappen indien zij op een bepaald moment letterlijk en figuurlijk een andere kant op was gegaan. De manier waarop Kang dit proces opbouwt is wat mij betreft wat deze novelle bijzonder maakt. Tuurlijk, zinnen zijn prachtig geformuleerd (met dank aan de vertaler), de structuur en de keuze voor de drie vertellers ondersteunen het verhaal, maar het is de gedoseerde opbouw die het verschil maakt. Yeong-hye verandert van een koppige vrouw die het leven van haar echtgenoot overhoop gooit in een slachtoffer: in het recente verleden van haar echtgenoot en zwager, in haar jeugd van haar vader. De vertellers dragen in deze opbouw bij: eerst haar afstandelijke, onsympathieke echtgenoot, dan de zwager die zo meegezogen wordt in zijn egoïstische scheppingsdrang dat hij vergeet hoe fragiel Yeong-hye is en dan In-hye die in de loop van haar deel haar zorgzaamheid en haar verantwoordelijkheid voor Yeong-hye steeds meer ziet toenemen. The Vegetarian is een novelle die het verdient om bedachtzaam en met 100% aandacht gelezen te worden. The Vegetarian is kort maar krachtig.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Fijne bespreking! Ik was er zelf iets minder enthousiast over, maar kan ook wel meegaan met jouw mening.
BeantwoordenVerwijderen