Ik verklap de inhoud
In luttele 40 pagina's schetst Cynan Jones de strijd van een enkele man om te overleven. Hij is met zijn kajak op zee overvallen door onweer, door de bliksem geraakt en moet ondanks zijn verwondingen terug zien te komen naar de kust. De lezer weet ondertussen al vanaf pagina 1 dat een zoekactie niets opgeleverd heeft. Het beeld dat Jones schetst van de man is realistisch. Hij is gewond en verward, zijn geheugen laat hem in eerste instantie in de steek. Hij heeft geen idee wie hij is en waarom hij met een kajak op zee ronddobbert. Flarden geheugen doorspekken het verhaal.
Jones beschrijft wat de man doet om te overleven, hij vermijdt filosofische terugblikken op zijn leven; niet het moment niet de plek. Dus verhaalt Jones over wat er in de kajak ligt, over de brandende zon, de vissen en dolfijnen, de wind die toenemen, de pijn van de verwondingen en af en toe schiet een herinnering aan een vader en geliefde door zijn hoofd. De actie in The Cove is beperkt, toch bouwt Jones langzaam maar zeker de spanning op. De kust die opeens zichtbaar wordt, de vondst van een stuk zeildoek waarmee een provisorisch zeil gebouwd kan worden, het maakt dat je gaat hopen dat de man overleeft.
Theoretisch gezien zou je The Cove een verhaal kunnen noemen, een novelle. De wijze waarop Jones in de tijd heen en weer beweegt maakt dat er eerder sprake is van een soort mini-roman: alle elementen van een volwaardige roman zijn aanwezig en benut, in 40 pagina's. The Cove is niet meer en niet minder dan de strijd van een man, meer is er gewoon niet. Jones heeft zich beperkt tot de kern en die prachtig beschreven; je krijgt het beeld van iemand die heeft geschaafd en geschrapt totdat zijn roman teruggebracht is tot de kern: de wil van een man om te overleven. Geen onnodige toevoegingen of tierelantijntjes maar focus op de kale feiten. En dat overtuigt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten