In het boekenpanel van De Wereld Draait Door krijgt deze roman enthousiaste reacties. Ik begon dan ook met hooggespannen verwachtingen. Helaas, die zijn niet waargemaakt. The Book of Mirrors is ontegenzeggelijk knap geschreven, goed opgebouwd en spannend maar dat geldt voor wel meer romans in dit genre.
In The Book of Mirrors wordt teruggekeken op een moord en het is aan alle kanten duidelijk dat alle betrokkenen zo hun eigen visie hebben op wat ooit gebeurd is. Meerdere mensen doen hun verhaal, meerdere mensen wijzen een andere als schuldige aan, allemaal blijken ze saillante details verzwegen te hebben. De uiteindelijke ontknoping draait om die verzwegen details.
Heb ik van begin tot einde op het puntje van mijn stoel gezeten omdat ik wilde weten wie nu die moord gepleegd had? Nee. Heb ik mij verveeld? Ook niet. Is dit de beste psychologische thriller die ik ooit gelezen heb? Bepaald niet. Daarvoor ontbeert de roman wat mij betreft nu net voldoende diepgang in de karakters. Die blijven teveel steken in clichés (de contactgestoorde wiskundige, de aantrekkelijke ambitieuze studente, haar onooglijke vriendin, de arrogante wetenschapper, de sluwe meedogenloze crimineel) en hun kant van de zaak komt niet verder dan een oppervlakkige uitleg van hun zienswijze. Ook de ontknoping om heel eerlijk te zijn ontlokte mij geen kreet van bewondering. Die was knap gevonden maar om nu te zeggen dat ik zwaar onder de indruk was, nou nee.
Ontraad ik iedereen om The Book of Mirrors te lezen? Nee. Zoals gezegd, de roman is goed opgebouwd en geschreven, maar het is zeker niet de toproman die ik had verwacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten