Een kleine twintig vrouwen ontdekken dat zij gevangen gehouden worden ergens op een verlaten plek in de Outback; een groot elektrisch hek zorgt ervoor dat ontsnappen onmogelijk is, de bewakers zijn wreed, het eten slecht en monotoon. Een en al ellende dus. Het antwoord op de vraag 'waarom?' wordt nooit gegeven. Als lezer kun je slechts vermoeden dat het iets te maken heeft met hun sexualiteit. De een is de minnares van een belangrijk politicus, de ander de sporter die haar trainer heeft aangeklaagd voor verkrachting. Het lijkt erop dat ze stuk voor stuk afgestraft worden omdat ze op de een of andere manier het nieuws gehaald hebben door hun vrouwzijn.
Tijdens hun maandenlange gevangenschap vervallen zij allemaal in een patroon dat bij elk van hen past. Dus brengen drie dames complete dagen door met het verwijderen van ongewenste haargroei, terwijl iemand anders besluit op konijnen te gaan jagen en weer iemand anders op zoek gaat naar die ene giftige paddestoel. The Natural Way of Things voegt zich in het cliché van het thema: laat een groep mensen ergens stranden en zie wat er gebeurt.
Wat mij bezighoudt is de vraag waarom de groep vrouwen daar beland is. Zou het kunnen dat zij als achtergrond dienen voor de enkeling die aan haar omstandigheden ontsnapt? Hetzij door zelfmoord te plegen, hetzij door wanneer bevrijding eindelijk nabij is te kiezen voor een leven in de natuur. Een leven waarin kleding, make-up, haar of sexualiteit geen rol spelen. En dat vind ik eng aan The Natural Way. Ik snap niet waar Wood naartoe wil: veroordeelt zij vrouwen voor hun seksualiteit, vindt zij dat we natuurlijker moeten leven of is dit verhaal bedoelt om te laten zien dat erge omstandigheden het beste in je naar boven kunnen halen. Ik weet het niet maar in alle gevallen vind ik de maatregel te bizar om geloofwaardig te zijn. En daarmee verwordt een goed geschreven roman een vehikel voor iets dat ik of niet wil snappen of niet geloof.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten