Imogen Hermes Gowar|| The Mermaid and Mrs Hancock

Shortlist 

Gowar neemt ons mee naar het Verenigd Koninkrijk, ergens in de 19e eeuw. Haar roman gaat over verandering: van de maatschappij, je plek erin, de economie. De zeemeermin en mevrouw Hancock zijn de symbolen van die verandering.

Meneer Hancock is een handelaar die zijn schip de wereld in stuurt op zoek naar goed verkoopbare spullen. De toekomstige mevrouw Hancock is jarenlang onderhouden door een rijke man, na zijn dood heeft ze de keuze: terug naar het oudste beroep ter wereld of op zoek naar een nieuwe weldoener. Hun werelden raken elkaar wanneer meneer Hancock een zeemeermin krijgt. Het zal hun leven op meer dan één manier veranderen.

Meneer Hancock is een nuchtere man, zijn aanstaande oppervlakkig, niet al te slim, zij dartelt door het leven. Hun levens verschillen zo enorm dat ze elkaar zonder de zeemeermin nooit ontmoet zouden hebben. Hij komt uit de hardwerkende, godvrezende werkende klasse, zij uit de wereld van hen die misbruik maken van degenen die nog minder hebben of juist de gulzigheid en goedgelovigheid van de rijken uitbuiten.

Gowar neemt ons mee in een kleurrijke wereld. Zij beschrijft de sombere wereld van Hancock en plaatst die tegenover de schelle wereld van de hoerenmadams en hun meisjes. Meneer Hancock voldoet duidelijk niet aan het profiel van de toekomstige mevrouw Hancock, zij is een topper in haar wereld. Hun huwelijk is een geval van verwoeste dromen, hoop en teleurstelling. Hun huwelijk is ook een teken dat de wereld verandert. Meneer Hancock verovert zijn plek in de wereld met nieuwe plannen, mevrouw Hancock accepteert dat een fatsoenlijk leven ook zo zijn voordelen heeft, dat een keurige, hardwerkende man ook zo zijn aantrekkingskracht kan hebben.

We maken kennis met een veelheid aan personages in The Mermaid and Mrs Hancock. Het maakt de roman kleurrijk, het vertraagt ook enorm. Het duurde toch echt wel zo’n 200 pagina’s voordat ik van ‘hm, best wel aardig’ naar ‘he, dit wordt steeds leuker’ ging. Ik betrapte me erop dat ik Gowar steeds vergeleek met illustere voorgangers als Dickens, Water of Palliser, en niet in haar voordeel. Totdat ik doorkrijg dat haar roman vooral om verandering draait. Meneer Hancock die van een te voorzichtige handelaar verandert in een geslaagde projectontwikkelaar, personages die meegaan met de veranderingen (of niet met alle negatieve gevolgen vandien) en mevrouw Hancock die van een onnozel wicht verandert in een verantwoordelijke volwassenen die opkomt voor iemand anders en haar leven accepteert.

Ik vond de toekomstige mevrouw Hancock in eerste instante maar niets: oppervlakkig, onnozel, egoistisch. Ik was blij met haar groei naar een volwassen persoonlijkheid die haar liefde voor plezier behield. De zeemeermin voegde een extra laagje toe, zij dwong de verandering bij de Hancocks mede af. Haar persoonlijkheid wijkt af van alles en iedereen, wij kunnen haar niet bevatten. Zij maakt duidelijk dat niet alles past in ons beeld, in ons concept van hoe we zouden moeten zijn. Mensen en zeemeerminnen zijn niet bedoeld om samen te leven.

Ik heb The Mermaid and Mrs Hancock met veel plezier gelezen. Ik waardeerde de roman om de verandering, voor het samenbrengen van twee totaal afwijkende werelden op een acceptabele manier.