Tom Rachman || The Italian Teacher

De leraar Italiaans is Charlie aka Pinch, de zoon van beroemde schilder Bear Bavinsky. Wij leren hem kennen wanneer hij vijf jaar oud is en gaan chronologisch  met hem zijn leven door. Een leven gevuld met teleurstelling. Omdat hij niet succesvol is, omdat hij nooit een goede relatie krijgt met zijn vader, omdat hij nooit een betekenisvolle relatie heeft kunnen opbouwen, omdat hij zijn moeder Nathalie nooit echt heeft kunnen helpen.

Pinch probeert ook te schilderen, zijn hoop om zo goed en beroemd te worden als zijn vader wordt door diezelfde vader de grond ingeboord. Pinch accepteert een middelmatig leven maar blijft het gevoel behouden dat er meer had gekund. Hij leidt een kalm leventje. Geeft Italiaanse les, helpt (of liever gezegd redt) Bear wanneer dat nodig is. Hij kent al zijn halfbroers- en zussen maar heeft alleen echt contact met Birdie. Wanneer hij haar probeert te helpen met haar financiën zet hij een serie gebeurtenissen in gang die hem in staat stelt op weergaloze wijze wraak te nemen op de vader die hem zijn talent ontzegde.

Tegen het einde van de roman wilde ik de aanbeveling wel accepteren die op de achterkant stond: ‘with his (Rachman’s) signature humanity and humor’. Pinch die zoveel mogelijk probeert tegemoet te komen aan zijn halfbroers en – zusters, op onnavolgbare wijze wraak nemend op zijn vader, een goede betrouwbare vriend voor een kleine groep mensen, belangrijker dan hij zelf vermoedt. Het grootste deel van de roman dacht ik eerlijk gezegd vooral ‘heb ik al een eens eerder gelezen/gezien’. Het verhaal klinkt bekend, het thema al vaker – en helaas beter – gebruikt. The Italian Teacher is vooral de zoveelste variant op het thema ‘zoon probeert leven op te bouwen in de schaduw van zijn beroemde vader’.

Bear Bavinsky is aanwezig, luidruchtig, een versierder, hij geniet volop van het leven. Zijn zoon is tenger, al vroeg kaal, verlegen. Eén van zijn vrienden maakt tegen het einde van de roman een rake opmerking: Pinch had het talent maar niet de persoonlijkheid van een briljante schilder. Pinch is niet opgewassen tegen het leven dat van hem als een beroemde schilder gevraagd zou worden: het middelpunt zijn op feestjes, het publiek voer voor gesprek bieden. Of zich niets aantrekken van het oordeel van zijn vader.

Ik zeg niet dat The Italian Teacher slecht geschreven is en een straf om te lezen. Rachman slaagt er vooral niet in om het bekende thema te laten uitblinken. Dat doet hij pas tegen het einde van de roman wanneer duidelijk is hoe Pinch wraak neemt op zijn vader en het leven. Toen begon ik echt te genieten van de roman. The Italian Teacher is een aardige roman over een bekend thema die te weinig en te laat toevoegt aan dat thema.