zondag 21 juli 2019

Akwaeke Emezi || Freshwater



Longlist Women’s Prize of Fiction 2019

Emezi verloochent haar Nigeriaanse afkomst niet. Zij neemt haar lezers mee in het geloof dat iemand bezeten kan zijn door een god, een heel oude pre-christelijke God in de vorm van een slang in dit geval. Haar kinderen nemen het lichaam van mensen in beslag in de tijd die ze nodig hebben om volwassen te worden, hun dood bevrijdt hen. In het geval van de hoofdpersoon gaat er iets mis: de godenkinderen blijven achter in haar lichaam en nemen haar leven over.

In de Westerse wereld zouden we constateren dat de Ada (Emezi noemt de echte naam van de hoofdpersoon nooit, de goden die haar lichaam bezetten durven die naam niet uit te spreken en noemen haar de Ada) met dank aan incestervaringen meerdere persoonlijkheden heeft en zichzelf verwondt en uithongert om haar pijn weg te nemen. Ook de Ada zelf gelooft heilig in het feit dat er goden in haar lichaam wonen. Eentje daarvan is promiscue en geniet van heftige seksuele ervaringen. Zelfs wanneer de Ada daadwerkelijk verliefd wordt, neemt deze God haar plek in wanneer ze met haar geliefde slaapt. Zelf kan ze de fysieke handeling niet aan.

De Ada komt uit een christelijk milieu, desondanks accepteert ze de traditionele uitleg dat ze bezeten is door goden. En dwarsboomt op die manier de pogingen om zich door een psychiater te laten behandelen. De stemmen van de goden blijken dan steeds zwaarder te tellen dan de nuchtere uitleg van de psychiater.

Hoe dan ook wat dan ook, wat je ook gelooft, Freshwater geeft een ijzingwekkend beeld van een jonge vrouw die door mannelijke familieleden al op jonge leeftijd misbruikt is en zwaar getraumatiseerd is. Noem het een goddelijke stem of een extra persoonlijkheid, de realiteit is dat de Ada zwaar ongelukkig is en het trauma uit haar jeugd niet kan verwerken. Het feit dat ze een afstandelijke vader heeft, dat haar moeder uit pure frustratie haar gezin verlaat om in Dubai te gaan werken, dat haar vrienden het ook niet altijd even goed met de Ada voor hebben, helpt allemaal niet.

Freshwater is gelukkig niet zo’n roman die het alleen moet hebben van een ijzingwekkend thema, Emezi is daarnaast ook een getalenteerd schrijfster die prachtig formuleert en haar roman zo heeft gestructureerd dat de opzet en volgorde van de hoofdstukken de verhaallijn optimaal ondersteunen. Het zou kunnen dat de roman voor sommige mensen te extreem is, te buitenissig, het onderwerp is daarnaast zoals gezegd ook bepaald niet makkelijk. De pijn van de jonge getraumatiseerde vrouw springt van de pagina’s af. Geen makkelijk leesvoer maar ik was onder de indruk van Freshwater.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten