Tristan Hughes || Hummingbird

Tristan Hughes heeft een ingetogen roman geschreven over dood in de familie. Hoe ga je om met de zelfmoord van je echtgenote en moeder? Wat doe je wanneer je vader en moeder dodelijk verongelukken en jij alleen achterblijft? In het geval van de drie hoofdpersonen van Hummingbird vluchten zij voor de realiteit, elk op hun eigen wijze maar wel in dezelfde fysieke omgeving: het ruige binnenland van Canada. Soms bedekt onder een dikke laag sneeuw, soms een geheel van moeras met ondoordringbaar struikgewas en meren waar het moeilijk leven is.

Zack in zijn vader John leven in een klein dorp in het ruige, noordelijke binnenland van Canada. Het dorp heeft ooit een zekere mate van welvaart gekend maar dat was lang geleden. Nu is het vooral met moeite een bestaan opbouwen. John is ooit verhuisd, omdat hij verliefd werd op de moeder van Zack, na haar zelfmoord heeft hij hun huis aan de rand van het dorp verlaten en is met zijn zoon in de zomerhut aan het meer gaan wonen. Ze leven daar een zelf-gekozen geïsoleerd bestaan met slechts een klein handjevol buren.

Zack is inmiddels een puber en begint zichzelf vragen te stellen. Over zijn ouders, zijn eigen toekomst, de dood van zijn moeder. De komst van Eva zet wat zaken in beweging. Eva’s oom Lamar woont een paar huizen van Zack en John af, het is duidelijk zij niet past in de kleine gemeenschap. Ze is er ook alleen om een poging te doen de plek te vinden waar haar ouders zijn verongelukt met hun vliegtuig. Een bijna onbegonnen opgave in de omgeving met alleen maar moeras en heel veel meren.

Zack en Eva vinden elkaar in hun eenzaamheid en delen steeds meer met elkaar. Uiteindelijk zorgt Eva voor een emotionele apotheose die maakt dat John en Lamar met andere ogen naar de twee pubers moeten gaan kijken. Ze moeten weer vooruit en niet langer in het verleden leven.

Hughes houdt zijn roman klein. Hij is niet van de grote gebaren of de grote ontwikkelingen, hij laat op subtiele, ingetogen wijze zien hoe dood en verdriet het leven van mensen beïnvloeden. Zo laat hij John dagboeken schrijven waarin deze alleen maar verwijst naar sombere overpeinzingen van ontdekkingsreizigers en jagers. Zack leest de dagboeken en concludeert, terecht dat zijn vader bepaald niet gelukkig is.

De natuurbeschrijvingen dragen ook in ruime mate bij aan de ingetogenheid van het boek. Niet de ruige, woeste natuur van gebergte of kust maar weids, vlak land met zover het oog reikt ruige struiken, moerassen en meren. In die omgeving leef je op de millimeter, gevaar zie je vaak door de ondoordringbare struiken niet naderen.

Hughes zet overtuigend twee verschillende pubers neer. Zack, in zichzelf gekeerd, de wereld overpeinzend, niet meteen de man van actie. Eva, opstandig, extravert (voor elke dag een andere felgekleurde pruik), uitdagend, eerst doen dan nadenken. Het knappe is dat Hughes de twee op overtuigende wijze samenbrengt. Ze vinden elkaar, ze worden niet tot omgaan met elkaar gedwongen door familie en vrienden.

Hughes heeft het type ingetogen roman met menselijk drama op de millimeter geleverd. Geen boodschap van wereldformaat maar vooral aandacht voor het persoonlijke leed. Aangezien hij ook nog eens in staat is prachtige proza te schrijven en zijn roman zo te structuren dat structuur de ontwikkelingen ondersteunt, was het voor mij eenvoudig: Hummingbird is mijn type roman, ik heb genoten.