Emma Glass || Rest and Be Thankful

Het gebeurt niet vaak maar soms word ik in de boekhandel verleid door een boek. Vijf zinnen op de achterkant van de kaft deden dit keer de truc. Ze riepen ogenblikkelijk een bijna onheilspellende maar veelbelovende sfeer op. Gelukkig stelde Rest and Be Thankful daarna niet teleur.

Emma Glass combineert het schrijverschap met een leven als verpleegster. De hoofdpersoon in Rest and Be Thankful is verpleegster. Glass kan dus uit eigen ervaring putten wanneer zij hoofdpersoon Laura laat vertellen over haar leven op de kinderafdeling waar doodzieke kinderen vechten voor hun leven.

Het knappe aan Rest and Be Thankful is niet dat je als lezer nu eindelijk snapt hoe verantwoordelijk, dodelijk vermoeiend en stressvol het werk op de kinderafdeling is. De verbeten strijd om levens te redden, de pijn en de ellende van de kinderen, het verdriet en de wanhoop van de ouders. We kennen de beelden allemaal, ze zijn niet nieuw. Ik durf echter wel te stellen dat nog nooit iemand het zo mooi verwoordt heeft als Glass.

Glass is een woordkunstenaar. Ze slaagt er op miraculeuze wijze in feitelijke informatie over het wisselen van infusen, het verschonen van zieke kinderlijfjes of het toedienen van medicijnen poëtisch en mystiek te verwoorden. Laura is onze verteller, het zijn haar woorden en gedachten die ons voeden. Haar woorden en de beelden die zij beschrijft maken al snel duidelijk dat zij op het punt van instorten staat: te hard werken, een relatie die van dag tot dag slechter wordt. Het gaat niet goed met Laura.

Op haar werk probeert zij dit te verbloemen door alleen nog maar harder te werken en haar vermoeidheid te verbergen achter een harde façade. De gedachtes en beelden in haar hoofd vertellen een ander verhaal. Laura lijdt aan waanbeelden, die naarmate de korte roman vorderen steeds sterker worden. Als lezer krijg je steeds meer het idee dat Laura een buitenstaander wordt in haar eigen leven. Zij glijdt letterlijk en figuurlijk weg. De woordkeuze van Glass maakt dat Laura en de lezer steeds meer op afstand komen te staan.

Rest and Be Thankful was een overtuigende verrassing. In het geval van Glass werkt het dat ze het onderwerp waarover ze schrijft door en door kent, het maakt dat ze het kan inpakken met prachtige taal. Rest and Be Thankful gaat niet om het leven op die kinderafdeling, het gaat om de wijze waarop iemand in taal de pijn en vermoeidheid zo kan verworden dat je als lezer tegelijkertijd aangetrokken en weggeduwd wordt.