2020 was een vreemd jaar. Ik had nooit verwacht dat ik vanaf maart zo goed als volledig thuis zou werken. Dat videobellen, zelfs met mijn 89-jarige moeder, de normaalste zaak ter wereld zou worden, dat collega’s mensen bleken waarvan je hoopt dat je ze ooit weer ziet bij de koffieautomaat en dat je dan geniet van de prietpraat. 2020 was ook een jaar waarin ik veel gelezen heb. Nu doe ik dat natuurlijk toch al veel maar ja een lockdown maakt dat je niet even gezellig een terrasje kunt doen, niet in de trein kunt stappen om een andere stad te bezoeken, om naar een mooi museum te gaan. Lezen dus.
Toen ik door mijn blog heen ging, kwam ik tot de conclusie dat ik dit jaar verrassend veel mooie boeken heb gelezen. Omdat dit al zo’n raar negatief jaar is, laat ik de tegenvallende zitten. We houden het maar op ‘niet mijn smaak’. Ik trakteer jullie deze week op een drieluik: de verrassingen, de oude bekenden en mijn absolute toppers. Vandaag de verrassingen.
Inland omdat Tea Obreht langzaam maar zeker een verhaal ontspint dat van begin tot einde boeit. Alles klopt, de ontknoping is huiveringwekkend, van enige romantiek over het leven in het vroegere Wilde Westen blijft niets heel. In Inland is het leven een gevecht tegen droogte, tegen mensen die het op jouw bezit en leven gemunt hebben, tegen alles. En dat allemaal prachtig opgeschreven, met een prachtige ontroerende hoofdrol voor een kameel en zijn Arabische ruiter.
Weather omdat Jenny Offill erin slaagde witregels veelbetekenend te laten zijn. Zij beperkte zich in haar roman tot korte alinea’s die treffend het leven van de hoofdpersonen neerzetten. Offill liet zien hoe je met weinig informatie kunt overtuigen.
Rest and Be Thankful was een verrassing omdat ik boek puur impulsief had gekocht. Het stond in mijn favoriete boekenwinkel maar ik was het nog nergens tegengekomen. Emma Glass leverde een huiveringwekkende inkijk in het leven van een IC-zuster die langzaam maar zeker op het punt van instorten staat.
C Pam Zhang had wat mij betreft de Booker moeten winnen dit jaar. Haar How Much of These Hills Is Gold was de enige roman die aan alle eisen van de jury voldeed, en hoe. Origineel taalgebruik, symboliek die effectief gebruikt werd om het harde leven in het Wilde Westen te beschrijven en het perspectief van twee Chinees-Amerikaanse meisjes die op hun eigen wijze probeerden te overleven in een keiharde maatschappij. Een absoluut aangename verrassing.
Ik heb genoten van deze vier boeken. Ik hoop dat de schrijfsters in de toekomst nog meer van dit soort goede romans leveren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten