Amanda Craig ||The Golden Rule

 

Longlist 2021

The Golden Rule laat zien dat het woordje Fiction niet voor niets in de naam van de Prijs staat. The Golden Rule is een thriller waarin ook romantiek een grote rol speelt. Wat The Golden Rule llichtelijk verpest is dat auteur Craig zelf blijkbaar niet precies weet wat ze nu met haar roman wil. 

In The Golden Rule worstelt hoofdpersoon Hannah met een vechtscheiding. Bijna ex Jake, geboren met een gouden lepel in zijn mond, vindt dat Hannah niet moet zeuren en niet zo egoïstisch moet zijn. Dus betaalt hij regelmatig de huur niet, heeft niet in de gaten dat Hannah met schoonmaakbaantjes de kost verdient en hun dochter Maisy slechts met moeite goed te eten kan geven. Hij voelt vooral de behoefte om met nieuwe vriendin Eve leuke, dure dingen te doen. 

Dan ontmoet Hannah op weg naar Cornwall in de trein Jinny. De twee vrouwen onthullen onder het motto ‘jou zie ik hierna nooit meer’ details uit hun relaties met bijna ex-en. En dan stelt Jinny voor dat ze elkaars echtgenoten vermoorden. Op die manier slagen ze erin zich te ontdoen van die vervelende kerels en is de kans zeer klein dat ze gesnapt worden. We zullen het er maar op houden dat Hannah dronken gevoerd is door Jinny, dat ze op weg is naar het sterfbed van haar moeder en daardoor niet al te helder is maar ze gaat mee in het plan van Jinny. Sterker nog, ze rijdt in Cornwall naar het huis waar Jinny’s ex woont en gaat naar hem op zoek. Gelukkig voor hem ontmoet ze alleen de dronken beheerder van het landgoed. 

Ik geloof dat ik niemand verras wanneer ik verklap dat die beheerder natuurlijk Jinny’s ex Stan is en dat die beheerder in werkelijkheid natuurlijk niet de bruut is waarvoor Jinny hem uit maakt. Ik vrees dat ik zelfs niets verklap wanneer ik weggeef dat Stan en Hannah zich natuurlijk tot elkaar aangetrokken voelen. Of Hannah hem alsnog vermoordt en of Jinny zich houdt aan de afspraken door Jake uit de wereld te helpen verklap ik natuurlijk niet. 

Hannah’s moeder overlijdt, waardoor Hannah in de zomer haar geliefde Londen moet verlaten om zaken af te handelen. Dochter Maisy geniet van zon en buitenlucht, Hannah zelf raakt in vertwijfeling: keert ze terug naar Cornwall waar ze waarschijnlijk makkelijker voor Maisy kan zorgen of kiest ze toch voor Londen waar het leven duur en hard is maar blijkbaar ook wel zo leuk dat Hannah niet uit de stad weg wil. Het tenenkrommende element in The Golden Rule speelt in de strijd tussen Cornwall en Londen, of liever gezegd tussen het Brexit-stemmende deel van het land dat de mogelijkheden van vooruitgang niet ziet en de natuurlijk vooruitstrevende inwoners van Londen. 

In Cornwall zelf wordt die kloof ook nog eens lekker dik aangezet doordat Hannah’s familie woont in St. Pirran, een niet al te aantrekkelijk dorp dat bepaald niet profiteert van de toeristische explosie in hun ‘county’. Buurdorp Fol daarentegen bulkt van het geld en is bijna volledig opgekocht door rijke Britten die er elke vakantie komen doorbrengen. In St.Pirran krijgen mensen met moeite een huurhuisje en worden de vissen weggevangen door de Fransen, in Fol kun je dineren in sterrenrestaurants en dure designerkleren kopen. Begrijp me niet verkeerd: ik weet zeker dat die kloof in het land van onze overburen bestaat. Craig zaagt echter van zulk dik hout planken en is zo weinig subtiel dat ik me alleen maar ergerde aan haar pogingen om de tegenstellingen te duiden. 

Het helpt misschien ook niet dat ik Hannah eigenlijk ook niet zo zag zitten. Heel onaardig gezegd: ze was tijdens haar studie geobsedeerd door Stan en deed alles om hem tot de hare te maken. Ze slaat alle tekenen en alle waarschuwingen in de wind en leeft alleen voor hem. Ik geloof meteen dat hij na hun scheiding bepaald geen model-ex was maar gut, Hannah zeurt en klaagt er op los. Ik bespeurde in de roman in ieder geval weinig zelfreflectie. Geen enkel vermogen om naar haar aandeel in hun relatie te kijken. Iets dat dus ook weer terugkeert in haar ellenlange beschouwingen over Cornwall  Londen. 

Van enige karakterontwikkeling is in The Golden Rule sowieso weinig sprake. Craig maakt volop gebruik van stereotypen in de opbouw van haar personages: hardwerkende jonge vrouw met vadercomplex, ruwe bolster blanke pit, verwende rijkeluiszoontje, inhalige vriendin alleen uit op geld, plattelander die walgt van de grote stad, etc. etc. Niet erg, het hoort bij het genre.

Ik vind het wel erg dat The Golden Rule zwalkt. The Golden Rule is helaas bezweken onder te grote ambities van de auteur. Ik vermoed dat de roman zeer vermakelijk had kunnen zijn indien Craig zich had gefocust op thriller of romantiek, zelfs de combi had misschien nog gewerkt. De bijna ergerlijke poging om Brexit te duiden, om te laten zien hoe bepaalde mensen in Engeland niet profiteren van welvaart sneuvelt door de bijna onbeholpenheid waarmee Craig dit toch best wel beladen thema aanvliegt. En oh ja, had ik al vermeld dat Craig ook nog probeert de wereld van de literatuur freak (Hannah) te combineren met die van de gamer (Stan)? Jammer dat niemand streng is geweest en om focus heeft gevraagd. Dat was de roman zeer ten goede gekomen.