Ik las deze roman in een week waarin weer bericht werd over de ontvoering van Nigeriaanse scholieren. Hoofdpersoon Adunni is nooit ontvoerd, ze is wel op 14-jarige leeftijd uitgehuwelijkt en verkocht aan een rijke ondernemer. Nigeria is duidelijk geen veilige plek voor jonge mensen om op te groeien. Daré’s roman vertelt vrees ik het verhaal van vele Nigeriaanse jonge vrouwen.
Adunni wordt door haar vader uitgehuwelijkt, omdat hij geld nodig heeft. Haar echtgenoot is op zoek naar een derde echtgenote, omdat zijn andere echtgenotes alleen maar dochters hebben gebaard. Haar werkgeefster is een puissant rijke vrouw die Adunni maar één keer per dag eten geeft en haar volledig uitbuit maar die keer op keer accepteert dat haar eigen echtgenoot haar bedriegt en mishandelt.
Daré heeft de roman geschreven vanuit het perspectief van Adunni en daar zit wat mij betreft meteen de zwakte van de roman. Adunni is een meisje van 14 met een beperkte opleiding die niet alles snapt wat er om haar heen gebeurt. Ze komt vooral over als iemand die niet snapt wanneer ze haar mond moet houden en daardoor de mensen om haar heen (te) vaak irriteert. Je kunt dat zien als dom maar ook als heldhaftig. Ze schijnt veel in haar mars te hebben maar waarom is mij niet helemaal duidelijk.
Adunni zegt regelmatig dat ze een stem wil hebben, dat ze op wil komen voor andere jonge vrouwen. Ze heeft de mazzel dat zij twee mensen ontmoet die haar wijzen op de mogelijkheid om een beurs te krijgen voor een opleiding. Zonder deze mensen was ze waarschijnlijk net als haar voorgangster in het huis van Big Madam verkracht door haar echtgenoot, mishandeld en het huis uitgezet. The Girl with the Louding Voice laat wat dat betreft vooral zien dat je om verder te komen in het leven niet voldoende hebt aan je eigen kracht en doorzettingsvermogen.
Vond ik The Girl With the Louding Voice een goed boek? Nou nee, niet echt. Daarvoor vond ik de schrijfstijl van Daré ietwat te eenvoudig en de ontwikkelingen in haar verhaal te veel van dik hout zaagt men planken. Haar hoofdpersonen zijn clichés, ze dienen een doel in het verhaal. Big Madam laat vooral zien dat succes niet meteen garant staat voor mededogen of geluk; kok Kofi is de spreekwoordelijke steun op de achtergrond, Ms Tia de Nigeriaanse met Westerse opvoeding die nogal naïef haar weg vindt in de wereld van rijke Nigerianen. Het eenzijdige perspectief is beperkend, ik kan me zomaar voorstellen dat een roman waarin ook het perspectief van Big Mama of Ms Tia was verwerkt een veel interessanter en lezenswaardiger boek had opgeleverd.
Is The Girl With the Louding Voice een boek dat gelezen moet worden? Ga, als het erom gaat dat de lezer zich bewust wordt van het feit dat jonge vrouwen niet eens zo ver van ons vandaan vaak op gruwelijke wijze misbruikt worden. Adunni geeft hen een stem en die stem moet gehoord worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten