Shehan Karunatilaka || The Seven Moons of Maali Almeida

Booker Prize Shortlist 2022

 Het is vanaf het prille begin duidelijk dat hoofdpersoon Maali Almeida dood is. He is net aangekomen in een soort verzamelplek voor de overledenen, een mogelijk startpunt om opnieuw geboren te worden. Maali heeft zeven dagen om wat formaliteiten af te handelen; indien hij te lang in de vertrekhal blijft, is hij gedoemd om voor eeuwig in de tussenzone te blijven. Medewerkers proberen hem naar de plek te leiden waar zijn hergeboorte kan plaatsvinden, Maali heeft echter een ander plan. Hij is vastbesloten eerst wat problemen uit zijn leven op te lossen. Wat volgt is een lawaaierige, kleurrijke and tegelijkertijd angstaanjagende reis door heden en hiernamaals.  

Maali heeft een dubbele persoonlijkheid. Hoewel hij heel veel van zijn vriendje houdt, horen slippertjes met bekende en onbekende mannen voor hem tot het leven. Hij is verslaafd aan gokken, wat hij verbergt voor het vriendje en lijkt het leven bepaald niet serieus te nemen. Hij is een aanstekelijke losbol die van het leven geniet. In de roman komt ook zijn andere kant steeds duidelijker naar boven. Die waarin hij gewelddadigheden vastlegt op de foto en zo de voortdurende strijd in Sri Lanka vastlegt.

Een kant die bovendien onverwacht beschermend is naar vriend Dilan en beste vriendin Jaki. Hij wil dat zij hem helpen om de waarheid over zijn dood boven tafel te krijgen, tegelijkertijd wil hij niet dat ze daardoor in gevaar komen. En moet hij bovendien accepteren dat ze vanaf nu zonder hem door moeten.

The Seven Moons lijkt een beetje op een goed uitgevoerde combinatie van achtbaan en spookhuis op de kermis. The roman krioelt met geesten en rare, agressieve wezens in de tussenzone, in de echte wereld duiken steeds meer mensen op die wellicht iets weten over Maali’s dood. Ik moet bekennen dat ik op een gegeven ogenblik het spoor bijster was waar het ging om alle vechtende partijen in Sri Lanka; ik leed een beetje aan informatie overload.

Karunatilaka vermengt de echte wereld en de tussenwereld bijna willekeurig. De duidelijkste structuur in de roman is de indeling in hoofdstukken die elk de tijdzone van één ‘maan’ beschrijven. Binnen die hoofdstukken gaat hij los. Snelle wisselingen tussen heden – verleden en tussenzone maken dat je voortdurend alert moet zijn op waar je wanneer met wie bent. Dit gekoppeld aan de kleurrijke en levensechte beschrijvingen van beide werelden, de mensen, de geesten en de duivels maken voor een bijna explosieve leeservaring.

Een explosieve leeservaring die waarschijnlijk correspondeert met de politieke en maatschappelijke situatie in Sri Lanka. Ik weet niet precies wat er allemaal op het kleine eiland gebeurt, het lijkt één van die plekken op aarde waar fracties, politici en bevolkingsgroepen het nooit met elkaar eens worden en liever blijven vechten voor de macht. The Seven Moons gaf ook mij een beknellend kijkje in Sri Lanka met al het geweld dat hoort bij de voortdurende strubbelingen. Maali is degene die alles op beeld heeft vastgelegd.

Ik zal niet onthullen of Maali erin slaagt uit te vinden hoe hij overleden is en om zijn vrienden en vijanden naar zijn foto’s te leiden. Ik onthul wel dat Maali naarmate de roman vordert steeds meer in mijn achting groeide. Ondanks zijn niet helemaal serieuze houding ten opzichte van relaties en gokken blijkt hij één van die mensen die in staat zijn ondanks alles onafhankelijke keuzes te maken. Hij is een goede man die de juiste beslissingen neemt. Ik weet niet zeker of The Seven Moons wat mij betreft de Booker moet winnen, ik geef toch de voorkeur aan iets minder drukke romans. Ik snap wel degelijk waarom de roman op de shortlist staat.