Alan Garner ||Treacle Walker

 

Booker Prize Shortist 2022

Wanneer deze roman wint, dan is het voor het eerst sinds tijden dat ik werkelijk geen idee heb waar de roman over gaat. Ik heb via de recensie in de Guardian een poging gedaan maar zelfs dan snap ik het nog niet.

In de roman ontmoet een jongetje een reizende handelaar die lompen verruild voor porselein en bot. De keuze van het jongetje voor een bepaald schaaltje blijkt een keuze voor een reis naar het onbekende, naar het magische. Hij ziet met zijn luie oog opeens een andere wereld dan met zijn goed werkende oog. Hij snapt niet waarom en wat hij met dit cadeau aan moet.

Het jongetje heeft vast een familie maar die komt in de novelle niet voor. Hij ligt alleen op zijn bed en meet tijd af aan het passeren van een trein. Dan is het ‘nu’.  In de nieuwe werkelijkheid ontmoet hij een gnoom die in het moeras woont dat grenst aan het huisje waarin hij woont. Die laat hem zien hoe het ene oog de weg laat zien door het moeras terwijl het andere oog deze juist verbergt.

Het jongetje ontmoet ook drie stripfiguren die met dank aan zijn nieuwe kracht tot leven komen. Die stripfiguren springen van hun pagina de echte wereld in, later kan het jongetje de opeens lege strip weer vullen met de stripfiguren. Blijkbaar, zo zegt de Guardian, staat dit voor een spel met tijd: deze is eindeloos en niet vast te leggen. Zo ook de personages: op de laatste pagina van de roman neemt het jongetje de plek in van de reizende handelaar en start aan een nieuwe reis.

Ik geloof meteen dat dit allemaal zwaar symbolisch is en dat we het vooral niet te letterlijk moeten nemen. Ik vermoed dat een tweede lezing misschien een kwartje doet vallen en dat ik dan wel snap hoe ik moet kijken naar tijd en oneindigheid. Nu denk ik vooral ‘het zal wel’.

Blijft natuurlijk de vraag of ik nu zo gecharmeerd ben van een roman die wel heel erg tegen ‘phantasy’ aanleunt. Het is niet voor niets dat ik zelden tot nooit iets uit dat genre leest. Ik heb gesmuld van Lord of the Rings met elfen en orks, heb heel wat tegen phantasy aanschurende  Arthuriaanse romans gelezen maar die hadden allemaal een vrij concrete basis: het gevecht tegen goed en kwaad. Die basis, die ik blijkbaar wel nodig heb, mis ik in Treacle Walker.

Oftewel, geen succesvolle kennismaking met Alan Garner. Ik vrees dat het bij deze ene roman zal blijven. Mocht Treacle Walker winnen dan zal ik geamuseerd naar de uitleg van de jury luisteren. Ik geef me gewonnen.