Sommige mensen zullen Lucy Barton al kennen uit eerdere romans van Strout. In deze vierde roman over schrijfster Lucy neemt Strout ons mee naar een wereld die al bekend is uit de eerdere romans maar dit keer in een context die die hele wereld in 2020 overviel: Covid 19.
Lucy’s ex William is al snel doordrongen van het feit dat Covid 19 niet zo maar een griepje is maar een virus dat een spoor van dood achter zich zal laten. Hij dwingt Lucy die het allemaal nog niet zo vat om haar appartement in New York te verlaten en met hem hun intrek te nemen in een huis in een klein dorp ergens aan de zee. Lucy snapt pas langzaam dat haar wereld definitief verandert; zij gaat mokkend en tegenstribbelend met ex William mee.
Gebeurt er veel in Lucy by the Sea? Nee, bepaald niet. Of het moet de desastreuze zegetocht van Covid 19 door onze wereld zijn. Strout hoeft de beelden niet tot in detail te beschrijven; enkele woorden voldoen om die beelden die op ons netvlies gegrift staan weer tevoorschijn te toveren Gebeurt er veel in het leven van Lucy? Dat wel. Nieuwe vriendschappen ontstaan, oude relaties blijken levensvatbaarder dan ooit gedacht, familieleden maken allemaal hun eigen ontwikkelingen door.
Strout is geen schrijfster van het grote gebaar. Zij is degene die met prachtige formuleringen ons steeds meer verteld over een vrouw die haar vaste lezers inmiddels dierbaar geworden is. Feiten uit Lucy’s vroegere leven worden aangevuld, nieuwe zaken worden toegevoegd. Lucy ondertussen blijft die persoon wier mate van naïviteit blijft fascineren.
Lucy’s verhaal kabbelt door maar dient ondertussen ook om subtiel commentaar op de wereld te geven. Het feit dat William en Lucy in eerste instantie bepaald niet welkom werden geheten door de op hun eigen gezelschap gestelde dorpelingen, het feit dat Lucy’s zus steeds meer in de ban komt van een christelijke sekte die niets van vaccins wil weten, de vrouw die Lucy ontmoet bij de Voedselbank met wie Lucy maar niet in gesprek gaat over ene Donald Trump, de schoonouders van hun dochter die geen afstand willen houden van hun kinderen …
De wereld die Strout bouwt rondom Lucy is een wereld waarin normale dingen belangrijk zijn, waarin liefde en vriendschap tellen. Lucy bewoont deze wereld op haar manier. Zij is niet iemand die haar liefde en vriendschap snel weggeeft, ze is naar veel mensen ronduit afstandelijk. Het maakt haar herkenbaar en menselijk. Net zo als haar zorgen over William, haar dochters en haar andere geliefden; net als haar verdriet voor haar overleden echtgenoot David. Lucy is weliswaar een beroemde schrijfster, ze is vooral een mens getekend door haar jeugd en haar leven.
Strout schrijft kleine, subtiele romans die desondanks
treffend onze wereld beschrijven. Haar hoofdpersonen sluit jij misschien niet
meteen in je hart, ze blijven er wel hangen – heel lang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten