Ik betwijfel of dit boek aftrek gaat vinden in Nederland, al is het maar omdat ik betwijfel of er een vertaler is die in staat / bereid is het pseudo oud-engels van Kingsnorth te vertalen naar pseudo oud-nederlands. Een andere optie is er helaas niet, de klasse van The Wake zit voor een belangrijk deel in het spel van taal en inhoud.
In 1066 valt Willem de Veroveraar Engeland binnen; een periode van verzet en onderdrukking start. Een van de mensen die verzet pleegt is 'buccmaster of Holland'. Hij gaat op pad met het grote zwaard dat hij van zijn opa heeft geërfd en vecht voor Engeland, dat wil zeggen, hij vecht voor een Engeland dat niet eens meer bestaat. Het land van de Angelen die op hun beurt het eiland veroverden op de Kelten, het land van oude goden die allang in de vergetelheid zijn geraakt. Buccmaster hoort de stem van Wodan en vecht uit zijn naam met de Fransen. Dat wil zeggen,Buccmaster roept vooral heel veel vaak dat hij gaat vechten tegen de Fransen. In werkelijkheid schept hij vooral veel op, is jaloers op andere verzetsstrijders en gaat er opvallend vaak vandoor. Buccmaster vindt zichzelf heel belangrijk en overtuigt een tijd lang een klein groepje mannen dat zij samen de Fransen zullen verjagen. Het wordt echter steeds duidelijker dat Buccmaster dat niet zal doen. Aan het einde van het boek blijkt hij een lafaard met grootheidswaanzin en mogelijk schizofrenie. Terwijl 'zijn mannen' in de pan worden gehakt door de Fransen, rent Buccmaster wederom weg.
Buccmaster is geen hoofdpersoon waarvoor je bewondering bent. Daarvoor blijkt al te snel dat hij meer woorden dan daden is en vraag jij jezelf af waarom iemand in 1066 nog gelooft in Wodan, die was toen toch echt al heel lang verleden tijd. Omdat Buccmaster zijn verhaal vertelt in pseudo oud-engels dat makkelijker te begrijpen is wanneer je het hoort, heb ik mijzelf voorgelezen: 340 pagina's lang. En dan wordt The Wake opeens een bijna magisch boek, wat voor een belangrijk deel te maken heeft met de korte zinnen en herhaling die Kingsnorth gebruikt. Ik kreeg daardoor steeds meer het idee dat ik naar een ouderwetse bard luisterde die mij meenam in zijn verhaal. Een knettergekke bard weliswaar maar toch. Ik vond dit boek een unieke ervaring, al is het maar omdat ik zelden of nooit zo lang hardop lees.
Niet geschikt voor in de trein dus ;-)
BeantwoordenVerwijderen