The Obscure Logic
of the Heart wordt neergezet als een moderne variant op Romeo en Juliet: twee
geliefden voor wie verliefd worden op elkaar geen vanzelfsprekendheid is. Zij
is een Britse moslim van Pakistaanse afkomst, hij een Keniaanse Sikh; zij
komt uit een hardwerkend arbeidsmilieu, zijn ouders bulken van het geld; zij
studeert rechten en zet zich in voor de goede zaak, hij is architect en leeft
vooral voor zijn ontwerpen. Zij werkt voor de VN in vluchtelingenkampen en
maakt zich zorgen om illegale wapenhandel, hij accepteert dat zijn vader de
bouw van zijn ontwerpen financiert en is zich niet bewust van het feit dat het
geld komt uit de illegale wapenhandel. Anil valt als een blok voor Lina en zij
iets langzamer voor hem. Hij heeft te maken met een beste vriend die niets ziet
in deze liefde, zij met ouders voor wie maar één potentiële echtgenoot voldoet,
een moslim. Anil en Lina trotseren de nodige obstakels, worden gescheiden,
komen weer bij elkaar, gaan weer uit elkaar en komen weer bij elkaar. De
hoofdstukken over hun perikelen worden afgewisseld met brieven die geschreven
zijn door de Britse ex-geliefde van Lina’s vader.
Basil heeft ervoor gekozen om de tegenstelling tussen Britse Pakistaanse
en Keniaanse Sikh op meerdere manieren te benadrukken. Ze had zich kunnen
beperken tot de religieuze verschillen en de druk die op een jonge vrouw gelegd
wordt om zich te conformeren aan haar cultuur en haar religie. Basil kiest er
echter voor om deze jonge vrouw te laten werken bij de VN en introduceert via
haar de wereld van opvangkampen en wapenhandel. Ik moet bekennen dat de
hoofdstukken waarin Lina in Sudan vluchtelingen bezoekt niet tot de
allersterkste behoren. Hoe oprecht en welgemeend ook, Basis wil hier te
nadrukkelijk een boodschap kwijt. Deze boodschap concurreert echter heftig met
de liefdesgeschiedenis tussen Anil en Lina. Het resultaat is dat ik pagina’s
vol lees over geweld in vluchtelingenkampen, de wreedheid van vechtende
partijen of de harde werkelijkheid van illegale wapenhandel maar dat Basil
eigenlijk nooit gesprekken opvoert tussen Anil en Lina over hun verschillen.
Ja, ze laat de twee ruzie maken: ‘jij vindt dat jij het zo moeilijk hebt omdat
…, jij houdt nooit rekening met het feit dat ik het zo moeilijk heb …’ maar een
echt gesprek over hoe ze die verschillen kunnen oplossen? Nee. De
oorspronkelijke Romeo en Juliet waren mensen van vlees en bloed, Anil en Lina
zijn clichés. Anil blijft de wat oppervlakkige man die zijn ogen sluit voor de
realiteit van Kenia, Lina blijft de jonge vrouw met zware baan die niet
opgewassen is tegen de druk van de familie. Van ontwikkeling is geen sprake. De
brieven van de ex-geliefde maken de moeilijke keuze tussen godsdienst en
geliefde veel pijnlijker duidelijk dan al het gedoe tussen Anil en Lina. Basil
heeft in haar roman geen keuze kunnen maken in haar onderwerp, ze heeft teveel
willen vertellen en zegt daardoor te weinig. Ik vermoed dat ze een geweldige
liefdesroman had kunnen schrijven of een dramatisch betoog tegen illegale
wapenhandel, nu komen geen van beide fatsoenlijk uit de verf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten