Maggie O’ Farrell || I AM I AM I AM

Voor hen die het werk van O’Farrell kennen, zal het niet als een verrassing komen dat haar autobiografische beschrijving van 17 ontmoetingen met de dood typisch O’Farrell is. Goed gekozen woorden, mooie prachtig lopende zinnen, een structuur die tekst en inhoud versterkt, het kleine intiem en tegelijkertijd groots.

In I AM I AM I AM beschrijft O’Farrell 17 aanrakingen met de dood, sommige duidelijker dan andere. Onder het lezen troost jij jezelf met de gedachte dat de schrijfster al die aanrakingen overleeft heeft, ze schrijft er tenslotte over. Ze brengt precies en gevoelig over wat er op die momenten door haar heen ging. Ondertussen veel verklappend over de persoon achter de auteur en hoe die geworden is zoals ze nu is.

In het eerste hoofdstuk bijvoorbeeld herkent ze de dreiging van een man die ze tegen komt tijdens een wandeling. Zijn gedrag doet haar denken aan de pestkoppen uit haar jeugd. Ze ontsnapt doordat ze opgewonden begint te kwetteren over de natuur om hen heen. Ze meldt het incident bij de politie, die neemt haar niet serieus. Twee weken later verkracht en vermoordt de man een minder fortuinlijke jonge vrouw.

Pas tegen het einde weet je als lezer niet of een ontmoeting met de dood goed gaat aflopen. O’Farrell en haar echtgenoot scheuren in hun auto over het Italiaanse platteland op zoek naar een ziekenhuis. Hun dochter heeft een zware allergische reactie en dreigt te stikken. O’Farrell’s angst voor haar dochter, de angst die ze al met zich meedraagt sinds ze weet dat haar dochter allergisch is voor zo ongeveer alles op deze wereld, komt tot een climax in deze race tegen de klok. Alle emoties die gepaard gaan met dag in dag uit je dochter zien lijden, met zien hoe zij een weg moet zien te vinden in een wereld die wel begrip heeft voor hippe glutenintolerantie maar weinig begrip toont voor een dochter die kan overlijden aan contact met een voor anderen onschuldig stofje.

Ik ben elke keer opnieuw onder de indruk van de wijze waarop Maggie O’Farrell kleine, menselijke dingen tastbaar maakt. Zij is één van die schrijvers met een uitzonderlijk talent voor het respectvol en gevoelig beschrijven van onze dagelijkse, kleine zorgen. Zij maakt wat klein is groots. In I AM I AM I AM flikt ze het weer. De autobiografie had ook zo maar een prachtige roman geweest kunnen zijn. Een aanrader, net als al haar andere werk.