Benjamin Trotter, de hoofdpersoon van eerdere succesvolle romans van Coe, is inmiddels wat jaartjes ouder. Hij is gescheiden en is de belichaming van ‘Escape to the Country. Hij heeft zijn Londense flat voor een kapitaal verkocht en woont nu in een oud pand aan een typisch Britse rivier. Op het moment dat de roman begint is zijn moeder net overleden. Zijn familie en vrienden verzamelen op het platteland. In de roman die volgt spelen naast Brexit ook de dagelijkse beslommeringen van mantelzorgers een rol (wat doe je met je oude vader die eigenlijk meer verzorging nodig heeft dan je kunt bieden) maar ook de vraag hoe je na je vijftigste je leven nog zinvol kunt invullen?
Trotter, door de winst op zijn huis in staat tot rentenieren, verdeelt zijn tijd tussen zijn vader en de roman die hij al decennia aan het schrijven is. Wanneer een groep vrienden hem dwingt om deze danig in te korten, wordt de roman tot zijn stomme verbazing genomineerd voor de Man Booker Prize. A Rose Without a Thorn vertelt over de liefde van Benjamin voor zijn enige liefde Cicely, de roman laat ook pijnlijk zien dat Benjamin blind is voor de liefde die zich op een dienblaadje aanbiedt.
Sophie Trotter, nicht van, worstelt ondertussen met haar eigen realiteit. Ze is getrouwd met een man die in de Brexit-kwestie nogal rechtse ideeën blijkt te hebben, dan wordt ze ook nog het slachtoffer van een #metootje. Ze heeft een lichtelijk denigrerende opmerking gemaakt tegen een weifelende transgender en wordt na een klacht geschorst op te universiteit waar ze lesgeeft. De transgender in kwestie staat erbij en kijkt er verbijsterd naar. Echtgenoot Ian ziet in de schorsing het bewijs dat al die correcte goeddoeners in werkelijkheid hypocrieten zijn.
Het meest amusante in Middle England zijn de gesprekken die Doug, vriend van, heeft met Nigel, de politieke assistent van David Cameron. De zinnen die uit Nigel’s mond komen, laten de ironie en de kromheid zien van de politiek. Hij praat alles recht wat krom is en slaagt erin dingen die hij eerst glashard ontkende vervolgens als de enige echte waarheid te presenteren. Zijn adoratie voor zijn premier is enorm, de val die beiden daarna maken keihard. Doug zelf heeft de grootste verrassing van de roman in petto: ondanks zijn eigen voorkeur voor Labour valt hij voor een rechtse politica met wie hij zeer gelukkig wordt. Samen vormen ze het ideale huwelijk tussen rechts en links. Ietwat van dik hout zaagt men planken maar wel leuk bedacht.
Is Middle England die beste roman die ik lange tijd gelezen heb? Nee, niet echt. Laat de roman zien hoe een land kan verzeilen in een absurde, beschamende (politieke) situatie? Absoluut. Laat de roman door de hoofdpersonen en de mensen die zij ontmoeten zien hoe de redeneringen van voor – en tegenstemmers elkaar nooit lijken te raken? Ook absoluut. Om een vermakelijk beeld te krijgen van een land dat worstelt met de onnavolgbare consequenties van een politieke blunder moet je Middle England vooral lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten