Emma Donoghue / Room

 Ik moet bekennen dat ik Room bij de eerste keer snuffelen in de winkel terug legde, blijkbaar sprak de wat vreemde schrijfstijl me niet helemaal aan. De tweede keer kocht ik het wel en toen heb ik het  in één ruk uitgelezen. Sterker nog, er was één scène waarin ik zo meeleefde met het lot van het hoofdpersonage, een jong kind, dat ik op het puntje van mijn stoel zat te lezen en ondertussen schietgebedjes pleegde: laat dit aub goed aflopen! Ik laat in het midden of dat gebeurde maar het geeft de kwaliteit van Room wel aan. Op dit moment leest mijn neef Ro (16 jaar) het en hij appte me 'wat een goed boek!'. Zo'n moment waarop je bij jezelf denkt 'leeslijst een probleem? Niet met dit soort boeken!' Room: verplichte kost!