Eleanor Catton / The Luminaries

 Man Booker Prize 2013

 In één woord geweldig! In het begin was het even je verstand erbij houden omdat alle informatie uit meerdere hoeken tot je komt. Desondanks bleef ik geïntrigeerd doorlezen. Ik wilde weten wat er nu gebeurd was en wat al die mensen met elkaar te maken hadden. Catton strooit vervolgens 800 pagina's lang brokjes informatie op haar lezers af, zodat steeds duidelijker wordt waarom kluizenaar Crosbie Wells dood gevonden is in zijn hutje en hoer Anna Wetherell bijna bezwijkt aan een overdosis opium. Ondertussen groeit het beeld van het leven in een nederzetting dat volledig draait om het al dan niet vinden van goud. Intriges, bedrog, machtsspelletjes, gelukszoekers, ex-criminelen, overwinnaars en verliezers verzamelen zich in Hokitika, Nieuw Zeeland 1866. De ogenschijnlijk eenvoudige plot wordt in de loop van het verhaal complexer en complexer wanneer blijkt dat meerdere, op het eerste gezicht niet-gerelateerde gebeurtenissen in elkaar gaan grijpen. En daardoor de personen achter die gebeurtenissen op één of andere manier aan elkaar verbonden blijken. Wat ik persoonlijk erg leuk vond, was dat uiteindelijk op pagina 832 een aantal vragen onbeantwoord blijft. Over de structuur van het boek is al heel veel gezegd: van volle maan naar minuscuul streepje maan, oftewel een eerste deel van 360 pagina's en alle delen daarna worden korter en korter. Het effect was wat mij betreft vooral dat ik steeds sneller ging lezen. Ik weet niet of alle astrologische verwijzingen nu echt iets toevoegen of dat vooral verhaal, schrijfstijl en structuur samen leiden tot een boek dat je niet mag missen. Toegegeven, Catton past het ook in de verhaallijn knap toe: de grootste intrigant van allemaal die tarotkaarten legt en de (door haar geconstateerde) telepathische verbinding tussen Anna en haar geliefde. Die verbinding verklaart aan de ene kant een heleboel vreemde gebeurtenissen maar vergroot tegelijkertijd het mysterie. Mijn mening moge duidelijk zijn: in de vakantiekoffer stoppen dit boek, je mag het echt niet missen.