Evie Wyld / All the Birds, Singing

In eerste instantie aarzelde ik: wat moest ik met een boek waarin op de eerste pagina al een schaap met doorgesneden keel voorkwam en het voornaamste personage bepaald niet aardig leek? In hoofdstuk twee kwam de omslag en toen werd ook meteen duidelijk dat Wyld een geraffineerde vertelstijl heeft gebruikt. Zij vertelt het levensverhaal van Jake in twee delen. Deel één (de oneven hoofdstukken) speelt zich af op een afgelegen, koud en somber Brits eiland en volgt tijd zoals we die kennen: van nu naar de toekomst. Deel twee (de even hoofdstukken) speelt zich af in warm en plakkerig Australië en gaat terug in de tijd. In hoofdstuk één ontmoeten we iemand die bewust afstand houdt van de mensen om haar heen. In hoofdstuk twee zien we Jake op een cruciaal moment in haar leven, waarschijnlijk het moment dat ze besluit Australië te ontvluchten. De vertelstijl blijkt vervolgens nog geraffineerder: vooruit in tijd accepteert Jake voorzichtig weer vriendschap, terug in tijd wordt duidelijk waarom ze gekozen heeft voor een geïsoleerd leven. Vooruit in tijd lijkt het erop dat ze langzaam maar zeker de juiste mensen vertrouwt, achteruit zie je haar keuzes maken waarvan je meteen weet dat ze fout gaan. Eén keuze in haar jeugd blijkt haar leven te domineren. Een gepeste, ongelukkige tiener wordt vreselijk gestraft voor iets dat ze niet bedoeld had. All the Birds, Singing is een spannend boek. Voor een deel omdat ik als lezer wil weten wat er met Jake gebeurt, in toekomst en verleden. En voor een deel omdat iets of iemand haar schapen doodt. Tegen het einde wordt de suggestie steeds groter dat Jake nachtmerries of zelfs hallucinaties heeft, het wordt dan ook steeds duidelijker dat daar wel eens een goede reden voor zou kunnen zijn. Aan het einde beloont Wyld haar lezers: we ontmoeten een ongelukkige 15-jarige en nemen afscheid van een jonge vrouw die eindelijk haar isolement weer durft te doorbreken. Hoe? Vooral All the Birds, Singing lezen!