Anthony Doerr || All the Light We Cannot See

All The Light We Cannot See (het komt binnenkort in Nederlandse vertaling uit) had makkelijk de zoveelste roman over Wereldoorlog Twee kunnen zijn. Doerr is er echter in geslaagd zijn roman iets extra's mee te geven. Dat komt in de eerste plaats door zijn afstandelijke schrijfstijl: hij legt vast, hij is niet betrokken bij de levens van Werner en Marie-Laure. Doerr vermijdt bovendien al te sentimentele verhaalwendingen. Het is vanaf het begin duidelijk dat er een relatie gaat zijn tussen de levens van Werner en Marie -Laure, dat betekent niet dat ze uiteindelijk nog lang en gelukkig met elkaar leven. Er is nog een derde reden waardoor All The Light We Cannot See het niveau van een aardige roman overstijgt: Doerr laat zien hoe Duitse schooljongens gehersenspoeld werden en leerden hoe ze leerden geen medelijden te hebben met zwakheid. De scenes waarin Werner hulpeloos toekijkt hoe zijn beste vriend Frederick ten onder gaat,omdat hij de zwakste schakel is, hakken erin.
In All The Light We Cannot See komen twee verhaallijnen bij elkaar: Werner die in het vooroorlogse Duitsland opgroeit en door zijn uitzonderlijke talent op het gebied van elektrotechniek naar een prestigieuze Nazi-school mag. En Marie-Laure, de blinde dochter van de slotenmaker van een museum in Parijs. Hij bouwt voor haar maquettes van haar buurt zodat ze probleemloos haar weg kan vinden. Wanneer de Duitsers Parijs binnenvallen vlucht de slotenmaker met Marie-Laure naar Saint-Malo; ze trekken daar in bij de oudoom van Marie-Laure. Wat zij niet weet is dat haar vader op pad is gestuurd met een uitermate kostbare diamant die niet in handen mag vallen van de Duitsers. En daarmee komen we bij het zwakste element van het boek. Ja, prima verhaallijn dat vier mannen op pad gestuurd worden met wat mogelijk de echte diamant is. Ook prima dat Marie-Laure daardoor bij haar oom belandt, minder fijn dat een Duitse officier - met kanker in een steeds verdergevorderd stadium - de diamant probeert te vinden omdat deze ervoor zorgt dat de eigenaar onsterfelijk wordt. Doerr kan het niet helpen dat zijn officier mij steeds meer deed denken aan Kolonel Frick uit Hallo Hallo, hij heeft waarschijnlijk nooit gehoord van de serie. De grens met wat nog acceptabel is werd door de toevoeging van deze officier lichtelijk overschreden. Gelukkig is het maar een klein element van het boek en valt het weg tegen de vele mooie passages. All The Light We Cannot See heeft mij aangenaam verrast, het is een aanrader.