Amy Bloom || Lucky Us

We mogen rustig aannemen dat de titel van Bloom's roman ironisch bedoeld is: 'lucky' is nou niet echt het woord waarmee je het leven van halfzusters Eva en Iris typeert. Zonder al te veel weg te geven: pas op de laatste pagina van het boek zijn beide dames voor het eerst in hun leven echt serieus gelukkig. Voor die tijd zijn zij en de lezers geconfronteerd met 'een overleden moeder, een moeder die haar dochter plompverloren bij haar vader achterlaat, samen het ouderlijk huis ontvluchten, school laten voor wat het is, een carrière starten in Hollywood die bruut ten einde komt omdat een fotograaf belastende foto's maakt van jou en je vriendin, vluchten naar New York, verliefd worden op een kokkin, haar (Duitse) echtgenoot aangeven omdat hij voor de Nazi's zou spioneren, een kind roven voor de kokkin die vervolgens ongelukkig door brand sterft, zelf brandwonden oplopen en naar een plastisch chirurg in Engeland vertrekken, je jongere zus belasten met de zorg voor het kind (school schiet er nog steeds bij in), etc. etc. etc. etc. En dat allemaal in nog geen 250 pagina's gepropt. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het allemaal wat veel vond voor één enkele familie. En ook niet altijd even aannemelijk. Zo snapte ik dat de twee zussen baalden dat hun vader stiekem geld van hen stal, waarom ze dan per se de nemen namen naar Hollywood waar oudere zus geen enkele verantwoordelijkheid voor haar jongere zusje nam, ontging mij toch enigszins. Steenrijke opa was een heel plausibel alternatief geweest. Wat mij betreft bleven de karakters ook lichtelijk hangen in stereotypen waardoor het uitbundige geheel nog verder vergroot werd. Bloom voegt aan het verhaal bovendien ook nog een kritisch element toe: de wijze waarop Amerikanen van Duitse of Japanse afkomst tijdens WO 2 behandelden. De Duitse echtgenoot van de kokkin schrijft brieven aan Eva waarin hij haar vertelt wat hem en zijn lotgenoten allemaal overkomt. Een aspect van WO2 dat waarschijnlijk niet zo heel vaak belicht wordt maar ook daar geldt: Bloom gaat wel weer ver. Om een of andere reden neemt de man in Duitsland namelijk een Joodse identiteit aan en keert hij als Jood terug naar Amerika. Over de top noemen ze dat geloof ik. Mijn lokale boekhandel propageerde Lucky Us, het heeft wel zes maanden geduurd voordat ik het eindelijk bij de bieb kon lenen en nu moet ik constateren dat ik het niet met tegenzin gelezen heb maar dat ik er wel moe van werd. Er kan ook teveel gebeuren in één enkel boek.