Ik zal het maar meteen bekennen: ik snap The Portable Veblen niet. Ik heb echt geen flauw idee waar McKenzie met haar roman naartoe wil. Het ene moment dacht ik ' aha, het is bedoeld als humor', om mijzelf daarna af te vragen of McKenzie toch geen aanval op meedogenloze nietsontziende multinationals had geschreven of wellicht gewoon een roman over de liefdesperikelen van een jong stel, Veblen en haar verloofde Paul. Het moge duidelijk zijn dat indien de roman humoristisch bedoeld is, de humor in dit geval totaal langs mij heen is gegaan. Wat ik vooral zag, was zwaar overtrokken hoofdpersonen. Ik moest denken aan Girls, een serie waarvan ik de humor ook al niet vat of zo'n film waarin wat oudere acteurs lekker los mogen gaan en die slechts in een enkel geval echt goed uitpakken. Ben Stiller zou dan absoluut de verloofde spelen. The Portable Veblen zou echter ook een aanval op multinationals kunnen zijn die over de ruggen van veteranen met hoofdletsel geld proberen te verdienen. In dat geval ga ik ervan uit dat McKenzie geprobeerd heeft de CEO extra rücksichtlos te laten overkomen door haar af te zetten tegen Veblen, haar ouders en die van Paul. Maar waarom dan zoveel nadruk gelegd op de eigenaardigheden van de twee ouderparen? Ik snap het echt niet. Is er ook nog iets goed aan The Portable Veblen? Ja, hoofdpersoon Veblen zelf. Zij is vertederend wereldvreemd en haar eigenaardigheden, zeker in de context van haar zwaar hypochondrische moeder en psychiatrische vader, aanvaardbaar en acceptabel. Ik zal ook niet de enige zijn geweest die tegen het eind opgelucht adem haalde, nadat verloofde toch niet de kapitalistische weg opging maar in Veblens meer idealistische voetsporen stapte. Ik vond Veblen leuk, maar wat het arme kind in The Portable Veblen moest? Geen flauw idee. Het zal niemand verbazen dat ik totaal niet begrijp waarom deze roman de shortlist van de Bailey's Prize heeft gehaald,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten