Ron Rash || Above the Waterfall

Een dorp in de Appalachen en de inwoners zoals we ze lijken te kennen uit Amerikaanse series vormen het decor voor Above the Waterfall. De sheriff die oogluikend en tegen kleine betaling (zijn pensioenvoorziening zullen we maar zeggen) bepaalde overtredingen over het hoofd ziet, die alle inwoners van het dorp persoonlijk kent omdat hij er geboren en getogen is. Type ruwe bolster. De ondernemer die op tijd inzag dat juist de ongerepte natuur een Unique Selling Point was en een succesvolle Spa met vismogelijkheden is gestart; de misfit die tegen zijn zin nu net daar een goede baan kon krijgen; de ‘park ranger’ met een verleden die in de natuur en in gedichten probeert in het reine te komen met haar verleden en de oude, eenzame man die ervan wordt beschuldigd dat hij het viswater heeft vergiftigd. Maar ook de drugsverslaafde neef van de oude man die alleen maar op zijn erfenis uit is, zijn aan crack verslaafde vriendin en de regelmaat waarmee coke-laboratoria gevonden en ontmanteld worden. Het leven in Noord-Carolina draait allang niet meer alleen om agrarische werkzaamheden. Rash wisselt de ontluistering van het dorpse leven én de schoonheid van de natuur af; om en om gaan de hoofdstukken over wat er in het dagelijkse leven gebeurt én hoe Becky, de park ranger de natuur om haar heen ervaart. Harde werkelijkheid en lyrische indrukken wisselen elkaar effectief af. Wie uiteindelijk het water heeft vergiftigd, doet er niet zo toe, Rash laat vooral zien hoe mensen omgaan met de hardheid van het bestaan en welke weg ze hierin kiezen. Soms betekent dat opkomen voor je buren, soms betekent dat ze keihard aanpakken. Ik ben aangenaam verrast door deze voor mij onbekende schrijver. De lyrische delen zijn niet altijd even toegankelijk maar lonen zich de moeite door hun prachtige taalgebruik. Het contrast met de kale taal in de andere hoofdstukken maakt Above the Waterfall bijzonder.