Baileys' Prize Short List 2017
Neve is het product van een beroerd huwelijk tussen twee mensen die elk hun eigen problemen hebben. Zij neemt afstand van haar ouders maar belandt tegelijkertijd bij Edwyn, een man die wellicht fysiek minder agressief is dan haar vader maar hem in verbale agressie zeer goed benadert. Hij doet haar steeds geloven dat zij in hun relatie de fouten maakt, terwijl je tijdens het lezen alleen maar kunt denken ‘wat ben jij een ongelooflijk egoïstische manipulatieve etterbak’. Omdat Riley ervoor kiest haar roman vanuit het perspectief van Neve te schrijven, wringt het dat zij niet tot nauwelijks in staat is door de manipulatie van Edwyn heen te dringen. Zij lijkt niet te zien dat zij terugvalt op een man die zo zeer lijkt op de vader die ze haat.
Grote delen van First Love bestaan uit weergaven van conversaties; tussen Neve en Edwyn, Neve en haar moeder, Neve en haar vader. Het effect daarvan is dat de valsheid en de agressiviteit vrij direct bij de lezer binnenkomen. Dat is best knap. Een ander effect, in ieder geval bij, was dat mij steeds meer het gevoel bekroop ‘heb ik wel zin om dit te lezen?’. Wil ik nu echt pagina’s lang geconfronteerd worden met de manipulerende uitingen van een egoïst en met de verontschuldigingen van de gemanipuleerde? Het antwoord was helaas ‘nee’. Gelukkig is First Love niet zo heel dik en bleek ik sneller dan verwacht bij het, open, einde aanbeland.
Dubbele gevoelens dus. Ik herken de kwaliteit van wat er geschreven is, ik zie dat Riley er knap in geslaagd is de onmacht van Neve neer te zetten: zij is door haar omstandigheden bijna gedoemd om niet aan een bepaalde manier van leven te ontsnappen. First Love is een knap geschreven roman maar helaas voor Riley, ik heb haar First Love niet met plezier gelezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten