Penelope Lively || Family Album

In eerste instantie lijkt er weinig mis met de kinderrijke familie die in de Victoriaanse villa Allersmead woont. Het wekt hooguit wat verbazing dat oudste dochter Gina na een bijna verplicht weekend met haar nieuwe vriend niet weet hoe snel ze weer weg kan komen. In de loop van de roman laat Lively ons kennis maken met haar ouders, broers en zussen. Een familieovereenkomst blijkt al snel: tot grote verbazing van moederkloek Alison komen de kinderen nauwelijks nog thuis.

Lively switcht regelmatig tussen de broers en zussen, laat hen terugkijken naar het verleden en onthult zo stap voor stap heden en verleden van de familie. Wat op het oog een hechte familie lijkt, blijkt in de praktijk redelijk onthecht. Kinderen wonen of werken in het buitenland en bezoeken hun ouders zelden, de oudste zoon slaagt er met dank aan verslavingen juist niet in het ouderlijk huis te ontvluchten.

De relatie tussen beide ouders blijkt verre van ideaal. Het heeft er veel van weg dat moeders ooit een huwelijk geforceerd heeft met een zwangerschap. Zes kinderen later is duidelijk dat deze twee mensen totaal niet bij elkaar passen. Hij een pseudo-wetenschapper die met dank aan een erfenis zich kan wijden aan pseudo-wetenschappelijke boeken, zij een moederkloek die vooral houdt van het principe van kinderen. Hoeveel ze daadwerkelijk van haar kinderen houdt is de vraag.

Het beeld van het ouderlijk huis, een prachtige Victoriaanse villa met voldoende ruimte voor het gezin en de au-pair, staat synoniem voor de familie. Het huis raakt naar mate de jaren volgen steeds verder in verval, de kinderen gaan hun eigen weg, de carrière van vaders raakt steeds verder in de slop door een afnemende vraag aan zijn werk, moeders start tot ieders verbazing met succesvol kookklassen.

Ouders en kinderen praten niet over gevoelens, deze delen ze hooguit schoorvoetend met hun geliefden. Het geheim van de familie blijft tot een laat moment de olifant in de kamer. De lezer heeft dan al lang in de gaten dat er een reden is dat de au-pair blijft ook nadat alle kinderen zijn uitgevlogen.

Lively schetst geen romantisch beeld van de familie, integendeel, ze onthult langzaam maar zeker de voor deze familie typische disfunctionaliteit. Ze laat zien waar ouders een steek hebben laten vallen, waar de kinderen elkaar vonden of niet. Lively schetst bepaald niet het beeld van een gelukkige familie dat moeders hoog probeert te houden. Pas tegen het einde komen de kinderen, via de mail dat wel, elkaar nader en wordt de olifant eindelijk benoemd. Ze blijven echter op gepaste afstand, Lively begaat gelukkig niet de fout om haar nuchtere, lichtelijk cynische roman te laten eindigen met een roze ' feel good' scène.