Davies heeft een roman geschreven die niet zozeer gaat om gebeurtenissen als wel om relaties. Of liever gezegd, de manier waarop gebeurtenissen in ons leven ons vermogen bepalen om relaties op te bouwen. Of niet.
Hoofdpersoon Hilary Byrd is een angstig man. Ik vermoed dat hij in werkelijkheid in een hokje was geplaatst: te verlegen, een tikje autistisch. Hoe dan ook, Hilary Byrd is al zijn hele leven bang voor het leven. Hij heeft maar één goede relatie in zijn leven, die met zijn zus. Een mogelijke liefdesrelatie gedwarsboomd door zijn eigen onhandige opereren. Wij zouden zeggen dat Hilary mislukt is op zijn werk. Hij kon nieuwe eisen, luidruchtige en opdringerige collega’s en veranderingen niet aan en is daardoor ziek thuis komen te zitten. Het is absoluut verbazingwekkend dat hij ergens in zijn brein het idee heeft opgevat dat hij, zonder zijn zus, op reis moet. En dan notabene naar een land dat bekend staat om zijn drukte, om zijn overdaad aan indrukken in kleur en geur: India.
En nee, Hilary is niet op zijn plek in India. Wanneer hij hoort over een stad in de bergen waar het rustig en koel is weet hij niet hoe snel hij in de trein moet springen. Om in die trein gered te worden door de Padre, een predikant die na de dood van zijn vrouw onthand is achter gebleven. Hilary mag in het missiehuis logeren. De Padre zelf is geobsedeerd op zoek naar een man met wie zijn protegé Priscilla kan trouwen, zodat hij zeker weet dat ze in goede handen is wanneer hij om welke reden dan ook uit haar leven verdwijnt.
Bij aankomst in het dorp wordt Hilary besprongen door taxichauffeurs. Hij negeert ze allemaal, één van hen helpt hem later bij een valpartij. Hilary beloont deze Jamshed voor deze daad van vriendelijkheid door hem tot zijn persoonlijke chauffeur te bombarderen. Beide mannen gaan elke dag op pad. Er ontstaat een relatie die zeker in de ogen van Jamshed veel betekenis krijgt.
The Mission House vertelt ons hoe Hilary vaart in het rustige, koele huis en dorp. We krijgen langzaam maar zeker een beeld van een man die het niet gered heeft in onze hectische maatschappij. Die nooit goed geleerd heeft hoe menselijk gedrag te lezen, niet weet hoe hij met andere mensen moet omgaan. Het is dan ook niet vreemd dat Hilary blijft plakken in het dorp. Natuurlijk betaalt hij de Padre een vergoeding voor een verblijf in de predikantenwoning maar toch … Er is weinig besef bij Hilary dat er een tijd van komen en van gaan is.
Niet dat de Padre daaraan bijdraagt. Hij betrekt Hilary namelijk steeds meer in het leven van hem en Priscilla. Hij hoopt dat Hilary Priscilla klaar kan voorbereiden op haar leven met Engelse les, door te leren naaien en bakken. De Padre heeft niet in de gaten dat zowel Hilary als Priscilla met deze lessen andere plannen hebben. Hilary krijgt in ieder geval het idee dat hij meer dan van harte welkom is. Hij heeft niet in de gaten dat hij bepaalde signalen totaal verkeerd interpreteert.
The Mission House is een roman die het kleine benadrukt. Davies blinkt uit in het gedetailleerd beschrijven van mens en omgeving. Haar schrijfstijl benadrukt dat het leven uit een opeenvolging van kleine, soms positieve soms negatieve gebeurtenissen bestaat. Die opeenvolging van gebeurtenissen maakt dat het leven in de woning door lijkt te kabbelen; de hoofdstukken waarin Jamshed’s neef wordt geïntroduceerd bereiden ons voor op een verrassende wending.
Davies heeft Hilary knap beschreven. Ik zag de man zo voor me, kon me precies voorstellen waarom hij zo sociaal onhandig handelde. Het drama in zijn leven is overduidelijk. Het is drama op een heel klein persoonlijk niveau maar daardoor niet minder navrant en invoelbaar. Hilary is niet gemaakt voor het leven in een hectische maatschappij, hij mist doodeenvoudig de competenties die daarvoor nodig zijn. Davies behandelt hem met respect, en laat daardoor zien dat deze maatschappij bepaald niet goed omgaat met de mensen die om andere dingen vragen.
De Padre en Priscilla bleven wat meer clichés: de predikant die het beste voor heeft met de mensheid en niet ziet wat er daadwerkelijk om hem heen gebeurt, de protegé die ongemerkt een eigen leven opbouwt. De relatie Hilary – Jamshed was voor mij niet geheel helder. Ik snap niet echt waarom de oudere taxichauffeur zo gehecht raakt aan Hilary. Voor hem gaat de relatie verder dan zakelijk, voor mij werd niet duidelijk waarom dit voor Jamshed zo belangrijk was.
The Mission House is een roman die kalm voort kabbelt totdat er opeens een verrassende wending komt die zorgt voor de nodige drama en commotie. Ik heb genoten van de manier waarop Davies gedetailleerd en zorgvuldig het leven van de hoofdpersonen tekende. Het drama in Hilary’s leven was overduidelijk aanwezig, maar door haar leefde ik mee met Hilary en hoopte ik op een bevredigende afloop voor hem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten