Kazuo Ishiguro || The Buried Giant

In dit blog verklap ik wat er gebeurt, niet doorlezen als je het boek zelf nog wilt lezen!

Na de dood van Arthur is zijn koninkrijk in stilte verzonden. Britten en Saxen leven gescheiden maar vredig naast elkaar. Wat zij niet weten, is dat Merlijn - op verzoek van Arthur - een betovering heeft uitgesproken over het koninkrijk. Hij heeft de adem van een draak betoverd waardoor iedereen die er woont uitgesproken vergeetachtig wordt. Gebeurtenissen van een uur van tevoren laat staan die van jaren geleden verdwijnen snel uit het geheugen van Britten en Saxen. En daarmee ook de behoefte om verder te vechten en oude vetes met zwaard en bijl te beslechten. Trouwe ridder Gawain heeft opdracht om de draak tot aan de dood te verdedigen, een taak waaraan hij zich plichtsgetrouw kwijt. Hij accepteert dat iedereen hem uitlacht, omdat men juist denkt dat hij met de draak wil vechten. Aan het begin van het boek lijken flarden uit het geheugen terug te keren: de draak wordt oud en haar adem werkt minder goed. Een oud echtpaar, Axl en Beatrice, besluit spontaan op zoek te gaan naar hun zoon aan wie ze al jaren niet meer aan hadden gedacht. Tijdens hun tocht ontmoeten zij Edwin, een jonge Saksische knul en Winstan, een al wat oudere Saksische ridder. Edwin blijkt gebeten door een jonge draak (het is niet duidelijk waar het beestje vandaan komt), Winstan weet dat hij nu onder de ban van de oude draak is en hem naar haar zal leiden. Omdat Winstan van zijn koning opdracht heeft gekregen de draak te doden, neemt hij Edwin, die uit zijn dorp verbannen is, onder zijn hoede. Axl en Beatrice reizen met hen mee. In hun geheugen dwarrelen steeds meer herinneringen omhoog; mooi en slecht. Hun liefde voor elkaar lijkt er alleen maar door te groeien; het feit dat ze in het gezelschap van Winstan nogal eens tegen geweld aanlopen maakt dat ze elkaar steunen. Op weg naar de draak komen ze natuurlijk Gawain tegen. Omdat hij vermoedt dat Winstan zijn draak wil doden, helpt hij waar hij kan en werkt hij tegen waar hij kan. Toch kan Gawain niet voorkomen, dat Winstan en Edwin samen met Axl en Beatrice op de plek arriveren waar de draak slaapt. Zijn smeekbede aan Winstan om de draak haar laatste jaren te gunnen, helpt niet. Winstan doodt eerst hem en dan de draak. Axl en Beatrice, die eerst achter het plan stonden om de draak te doden - zij willen hun geheugen terug -, realiseren ze nu pas wat dat betekent. Axl herinnert zich weer dat hij ooit ook een belangrijke ridder was die het niet eens was met een wrede beslissing van Arthur, hij herinnert zich ook weer het overspel van Beatrice; samen weten ze weer dat hun zoon begraven ligt op een klein eilandje. Axl met name realiseert zich dat zijn negatieve gevoelens over het overspel en de dood van hun zoon door hun jarenlange samenzijn langzaam maar zeker weggeëbd zijn. Toch laat Ishiguro ons op het laatst in onzekerheid of Axl samen met zijn Beatrice (ernstig ziek en per pagina zieker aan het worden) de overstap maakt naar het eiland waar hun zoon begraven ligt. Het boek eindigt met Axl die weg beent van het bootje waar alleen Beatrice inpast. Het is niet duidelijk of hij op de veerman wacht en later oversteekt.
The Buried Giant sprak mij aan, omdat ik de schrijfstijl prachtig vond: verstild, langzaam. Ook de hele sfeer waarin verwarring over het verleden voortdurend tot (niet-gestelde) vragen leidt, vond ik mooi. Het deed mij daardoor denken aan middeleeuwse Arthuriaanse romans. De aanwezigheid van draken, betoveringen en rare monsters draagt daar natuurlijk bepaald aan bij. The Buried Giant sprak mij ook aan, omdat Ishiguro één van mijn lievelingsridders een nobele dood gunt. De oude Gawain is ondanks zijn stramme lichaam waardig en blijft staan achter het besluit van Arthur om mensen van hun geheugen te verlossen. Hij ziet het nog steeds als een goede oplossing en ziet ook terecht wat er gaat gebeuren wanneer de draak sterft: oorlog en wreedheid. Als lezer kun jij je echter de vraag stellen of de betovering de oplossing is. Saksen en Britten hebben weliswaar al jarenlang niet met elkaar gevochten, ze zijn ook hele mooie herinneringen kwijtgeraakt en of je ze dat zou moeten aandoen? Een prachtige roman waarvan ik vermoed dat die niet iedereen zal aanspreken. Daarvoor is hij te mythisch en wellicht te langzaam. Ben je wel in voor die sfeer, lezen!