Na het lezen van Mrs. Hemingway vroeg ik me af wat ik nu eigenlijk van Hemingway vond. En ik merkte dat ik op twee sporen hinkte: Hemingway de auteur en Hemingway de man. Over de eerste kan ik kort zijn: het is minstens 30-35 jaar geleden dat ik iets van hem gelezen heb en ik realiseer me dat ik er toen misschien te jong voor was. Hemingway de auteur zou dus de herkansing in moeten. Aan Hemingway de man heb ik me altijd gestoord: een enorme macho die oorlog, stierenvechten en de jacht verheerlijkt en veel te veel dronk, ik heb er weinig mee. Dat beeld wordt in Mrs. Hemingway bevestigd en nog aangevuld met dat van Hemingway de overspelige echtgenoot. Maar dan wel eentje die vier vrouwen voor eeuwig aan zich verbond. Naomi Wood schetst een beeld van zijn vier echtgenotes, Hadley, Fife, Martha en Mary, en door hun ogen een beeld van de auteur. Mrs. Hemingway is onderverdeeld in vier delen en in elk deel vertelt één echtgenote haar verhaal. Dat verhaal kent in alle gevallen één rode draad: de volgende Mrs. Hemingway heeft zich al aangekondigd. De vier mevrouwen Hemingway vertellen dan ook vooral een verhaal van afscheid nemen van een man van wie ze zielsveel houden. In het geval van Mary is het afscheid definitief: zij kijkt terug op haar leven met de man die net zelfmoord heeft gepleegd. De vier mevrouwen Hemingway verschillen onderling. Hadley is bescheiden en offert zichzelf op om haar echtgenoot gelukkig te maken. Zij past niet echt in het mondaine wereldje van Amerikanen in Europa en kan niet voorkomen dat Hemingway verliefd wordt op een sprankelende schoonheid; Fife is een 'socialite' die Hemingway financieel maar ook redactioneel ondersteunt. Zij verliest het vooral van zijn drang naar actie en opwinding; in de jaren van haar huwelijk verblijft Hemingway vaak en lang in Spanje waar hij twee van zijn belangrijkste romans situeert en met zijn nieuwe geliefde samenwoont: Martha. Martha is een carrièrevrouw, een schrijfster. Zij houdt weliswaar veel van Hemingway maar heeft geen behoefte aan een huwelijk laat staan kinderen. Zij verliest haar echtgenoot aan de vrouw die haar carrière laat voor wat die is om met Hemingway te kunnen trouwen, Mary. Zij staat bij hem wanneer hij gaat jagen en vissen, ze stimuleert hem om te schrijven en verzorgt vooral de alcoholist die ten onder gaat aan depressies. Door hun ogen ontstaat langzaam maar zeker het beeld van een charmante en tegelijkertijd ongelooflijk onzekere man die niet zonder echtgenote kan. Hij is afhankelijk van haar aandacht, van haar bewondering voor hem; wie zij is, doet er in wezen niet zo toe.
Door de opzet van Mrs. Hemingway gaat de roman niet zozeer over de vraag of er een nieuwe Mrs. Hemingway komt, en zo ja wie, maar over de vraag hoe de oude en nieuwe Mrs. Hemingway op elkaar, op zichzelf en op hun echtgenoot reageren. Daar zit de pijn en de ontroering, dat maakt Mrs. Hemingway een zeer lezenswaardige roman. Wood is er bovendien ook in geslaagd de onzekere man achter de macho te laten zien. Hemingway is nog steeds de macho, de branieschopper maar met een wat kleiner hart dan over het algemeen getoond. Ik ga toch maar eens op zoek naar The Sun Also Rises, For Whom The Bell Tolls of The Old Man and The Sea.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten