Marlon James || A Brief History of Seven Killings

Wat zal ik zeggen? Ga ik iemand aanraden deze roman te lezen? Nou nee, of je moet in staat zijn een enorme hoeveelheid geweld gecombineerd met de hersenspinsels van criminelen, drugsverslaafden en CIA-agenten te verstouwen. Ik merkte in ieder geval dat ik totaal murw gebeukt was door James. Is het een knappe prestatie van James? Vast. Het is niet niets dat iemand een kleine 700 pagina's vol schrijft met alleen maar 'stream of consciousness'. En zich dan ook nog weet te verplaatsen in de hoofden van mensen van wie je mag verwachten dat de schrijver hun persoonlijke ervaringen niet deelt. Het gros van de mensen die in Seven Killings aan het woord komen zijn namelijk bendeleiders, drugsbarons en hun hulpjes. Afgewisseld met een enkele CIA-agent, ook niet altijd even zuiver in de leer, een journalist en wel helemaal één vrouw. Het probleem dat ik heb met Seven Killings is dat James mij meedogenloos bombardeert met een orgie aan geweld, het geraaskal van moordenaars die stijf staan van de crack, ongelooflijke vrouwonvriendelijkheid, intriges op lokaal en mondiaal niveau en een overdaad aan feitjes die opkomen in de hoofden van al die vertellende mensen. James doet het vast met een bedoeling, wellicht dat de vorm van zijn roman correspondeert met de hoeveelheid geweld die in zijn geboorteland Jamaica blijkbaar aan de orde van de dag was en die de Jamaicanen dagelijks moesten ondergaan. En dan nog, ook die Jamaicanen hadden vast af en toe een momentje van rust. Een moment waarop ze wel konden genieten van het leven, een moment waarop geweld even niet hun leven beheerste. Dat moment gunt James zijn lezers niet. Seven Killings is een bombardement en dan zo eentje waarbij nog wat extra bommen gegooid worden en nog wat extra om zeker te zijn dat het beoogde effect gehaald wordt. 'Overkill' heet zoiets. Ik zou James graag willen vragen waarom hij niet meer afwisseling in zijn personages heeft aangebracht. Ik vraag me af of er nu werkelijk niet 1-2 personages aan het woord hadden kunnen komen die een ander perspectief naar voren hadden gebracht en die niet zo ongelooflijk geobsedeerd waren door geweld, moord, sex en drugs. Datzelfde geldt voor zijn keuze om met stream of consciousness te werken. Een roman die ook ruimte had geboden aan omgeving en beschrijving had er waarschijnlijk minder in gehakt. Ik vrees dat James deze keuze zeer bewust gemaakt heeft. Helaas voor hem betekent dit in ieder geval een lezer / blogger die niet gecharmeerd is van zijn boek en afgaande op de reacties op social media ben ik niet de enige. Ik ben in ieder geval blij, dat degenen die door dit boek geinspireerd zouden kunnen raken er waarschijnlijk nooit aan beginnen.