Grief is the Thing with Feathers is een roman over verdriet, over een weduwnaar die in zijn wanhoop een nieuwe huisgenoot verzint: Kraai. Grief is een van de mooiste weergaven van verdriet die ik ooit gelezen heb: poëtisch, raak, wrang. Maar is tegelijkertijd een schrijver's boek. De figuur Kraai is gebaseerd op een serie gedichten die Ted Hughes ooit schreef na de zelfmoord van zijn eerste echtgenote Sylvia Plath. De weduwnaar is een groot fan van Hughes. Ben je niet bekend met het duo Hughes - Plath (de kans is tegenwoordig iets groter omdat Conny Palmen enige maanden geleden een roman over het stel geschreven heeft), dan slaan de verwijzingen naar Hughes en Kraai volledig dood. En zelfs al ken je ze wel, ik moet bekennen dat ik toch ook moest googelen of Hughes ooit gedichten had geschreven over een kraai. Dieptrieste gedichten overigens: donker en zwartgallig.
Wil je een boek lezen dat alle gevoelens van verdriet perfect verwoordt, dan is Grief perfect. Wil je een boek lezen puur om de poëtische taal, om de vertelstijl die de chaos in het hoofd van de weduwnaar weerspiegelt, doen! Ben je bereid te accepteren dat de rouwende weduwnaar doorslaat in zijn verdriet en de zwartgallige kraai nodig heeft om eea te verwerken, vooral lezen. Wil je actie en snap je niets van denkbeeldige kraaien, laat Grief dan vooral voor wat het is. Ik heb 114 pagina's lang genoten van Porter's prachtige taal en vertelstijl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten