Sandra Newman || The Country of Ice Cream Star

Puber Ice Cream Star groeit bepaald niet in een makkelijke omgeving op: haar wereld kent alleen maar kinderen omdat iedereen rond zijn/haar 20e overlijdt aan een dodelijke ziekte. De kindermaatschappij bouwt voort op ideeën en beelden die uit een ver verleden stammen en door de kinderen op eigen wijze zijn geïnterpreteerd. In de loop der jaren hebben zij gemeenschappen geformeerd: de jutter-zigeunerachtige groep waartoe Ice Cream Star behoort maar ook de Christenen (met een wel zeer curieuze interpretatie van oude en nieuwe testament) en de krijgers. de groepen kennen strenge regels en vermenging is niet aan de orde. De komst van een volwassen man, een 'Roo', en een radioboodschap verzonden door andere Roo's verandert het leven van Ice Cream en haar lotgenoten dramatisch. De Roo's lijken te beschikken over een medicijn tegen de ziekte en Ice Cream wil het kost wat kost bemachtigen. Dit leidt tot een keten aan gebeurtenissen die steeds duidelijker maakt dat het effect van de ziekte verder is gegaan dan alleen een fikse vermindering van de wereldbevolking. Het heeft bepaald niet het beste in de mensheid naar boven gehaald. De Roo's (zoals halverwege de roman blijkt: Russen) die over een medicijn blijken te beschikken, trekken moordend en plunderend de wereld over; persoonlijk belang is het enige dat telt. De kindermaatschappij die in de ooit machtige Verenigde Staten is overgebleven, is puur een bron van slaven, zonder eigen belang het medicijn verstrekken is niet aan de orde.
Aan het einde van de roman blijkt Ice Cream Star geen partij voor de volwassen Russen. Ice Cream is en blijft een puber. Aan de ene kant vertederend, aan de andere kant meer dan irritant. Ze neemt beslissingen zonder even na te denken, heeft maar een doel voor ogen en is absoluut niet in staat meerdere belangen tegen elkaar af te wegen. Maar ja, ze is dan ook wel helemaal zo'n 15 jaar en heeft in haar korte leven al te veel mensen zie sterven.
Ik vind de gedachte achter The Country of Ice Cream Star interessant: wat gebeurt er in een maatschappij waarin alleen maar kinderen leven? Wat doet zo'n ramp met de mensheid? De uitwerking van dit concept valt tegen en is onvoldoende uitgebalanceerd. Naarmate de roman vordert nemen gevechten steeds meer plek in (en zij die mijn blog volgen, weten hoe leuk ik dat vind maar niet heus) en kreeg ik persoonlijk steeds meer moeite om te volgen wie nu tegen wie vocht. Waar ik in het begin van de roman geboeid was door de wereld van Ice Cream, haakte ik tegen het einde steeds meer af. Ik snap dat puber Ice Cream overweldigd wordt door de volwassen wereld van politiek en geweld waarin zij verzeild geraakt is maar ik had het gewaardeerd indien Newman daar meer tijd aan had besteed en niet aan de uitvoerige beschrijvingen van de gevechten. Dan had ze de persoon Ice Cream net iets meer kunnen verdiepen en dat had ze wel verdiend. Een veelbelovende toekomstroman verzandt helaas in een prototype oorlogsroman (denk Rambo) en eindigt daardoor veel minder interessant dan het sterke begin beloofde.