2018 bleek een goed boekenjaar, tenminste voor mij. Er waren natuurlijk wat teleurstellingen maar al bladerend door BooksandLiliane krijg ik toch echt de indruk dat ik van veel romans echt genoten heb. Om maar wat te noemen: Sing Unburied Sing, I Am I Am I Am, From A Low and Quiet Sea, The Mars Room, The Long Take, The Hoarder .....
Ik bleek het meer dan eens niet eens met enthousiaste recensies. Mijn verwachtingen over romans die door de critici de lucht in geprezen waren, werden te vaak niet waargemaakt. Ik bleek een voorkeur te hebben voor romans die op eigen kracht mijn hart veroverden.
Mijn winnaars
Januari 2018 begon goed met de altijd overtuigende Ali Smith. Winter overtrof wat mij betreft Herfst, ik kan niet wachten totdat Lente uitkomt. Willy Vlautin verraste me totaal met Don’t Skip Out On me. Ik moet toegeven dat het predikaat ‘boek van de maand’ bij de Wereld Draait Door niet meteen in het voordeel werkte van Vlautin maar in dit geval klopte het volledig. Wat een prachtige, trieste roman over twee gemiddelde Amerikanen.
Dat ik onder de indruk zou zijn van Overstory verbaasde me minder. Tot nu toe heeft elke roman van Richard Powers mij veel leesplezier bezorgd. Ik vond het vooral onterecht dat hem de Booker Prize ervoor ontzegd werd. Kamila Shamsie won de Women’s Prize wel, en terecht. Her sterke hervertelling van een Griekse tragedie overtuigde volledig. Zij liet zien hoe normale mensen het slachtoffer worden van omstandigheden die ze zelf niet gecreëerd hebben.
Een tweede hervertelling veroverde ook mijn hart: The Silence of the Girls van Pat Barker. Zij gaf vrouwen in oorlogstijd, nu en toen, een stem. Haar heldinnen bleken waardiger dan de vechtende soldaten. Lisa Haliday tenslotte overtuigde mij niet meteen. Het was vooral terwijl ik mijn blog aan het schrijven was dat ik tot de conclusie kwam dat Asymmetry die ene roman was die wel aan de hoge verwachtingen van de critici voldeed.
De verrassingen
Elk jaar zijn er ook weer verrassingen. Romans van onbekende schrijvers of over onverwachte onderwerpen. Ik was bepaald onder de indruk van de debutroman van Daisy Johnson. Haar Everything Under verraste door het onderwerp en de prachtige teksten. Denis Johnson verraste mij nog meer met zijn Largesse of the Sea Maiden. Zijn hoofdpersonen leven aan de zelfkant van de maatschappij. Hun leven is niet mooi maar wordt door Johnson uitermate mooi beschreven.
Jessie Greengrass overtuigde me met een bijna filosofische roman over relaties tussen moeders en dochters. Prachtig geschreven, op het beschouwende af. Nicole Barker met haar dystopische roman met grafische vondsten sluit mijn verrassingen af. Onderwerp en alle grafische uitwerkingen vulden elkaar uitstekend aan, ik heb er van genoten.
De teleurstellingen
Eén roman heb ik weggelegd omdat ik de chaos en het vele geweld niet kon verdragen, The Ministry van Arundhati Roy. When I Hit You van Meena Kandasamy had ik eigenlijk ook weg moeten leggen. Ik vond de beschrijvingen van geweld en verkrachting afgrijselijk, ik snap nog steeds niet waarom dit zo tot in detail moest.
Ik vond Manhattan Beach van Jennifer Egan best aardig maar snap nog steeds niet waarom deze roman de hemel ingeprezen werd. Ik vond vooral dat Egan te hard probeerde en over haar eigen goede bedoelingen struikelde. Milkman van Anna Burns ontnam mij letterlijk de adem. Ik snapte waar zij mee bezig was maar dat betekende nog niet dat ik de Booker Prize winnaar van 2018 met plezier gelezen heb. Datzelfde gold voor Normal People van Sally Rooney. Het ontgaat mij volledig waarom deze best aardige roman zo unaniem door iedereen geprezen werd. Ik vrees dat ik te oud word voor verhalen over moeilijk doende twintigers.
Warlight tenslotte van Michael Ondaatje sluit mijn lijstje teleurstellende romans af. Ik erken dat de man prachtig schrijft maar ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat hij hetzelfde structuur-kunststukje uithaalde als in The English Patient. En dat het onderwerp van zijn roman wel heel erg aanschurkte tegen een avonturenroman voor jongens. En misschien ook wel heel pijnlijk het Brexit-dilemma blootlegt van terugkijken naar een tijd die al lang voorbij is waarin het wereldrijk een laatste keer de tanden liet zien.
Smaken verschillen gelukkig. Mijn teleurstellingen zijn de beste leeservaringen van andere lezers, en andersom: mijn winnaars kunnen bij hen totaal niet in de smaak gevallen zijn. De boeken uit 2018 hebben mij veel plezier bezorgd, in 2019 lees en ik schrijf ik enthousiast weer door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten